Het bracht Mariet Bolwijn, haar man Albert en hun vier kinderen, in de leeftijd van 13 tot 18 jaar, op het idee een leefgroep te vormen met eenzame mensen. Van woningcorporatie Uwoon in Ermelo huurden ze een villa aan de bosrijke rand van het dorp.

Buren uit de villawijk blokkeerden echter twee jaar lang de komst van de leefgroep. Totdat de Raad van State begin 2008 het verlossende woord sprak: het in huis nemen van eenzamen is niet in strijd met de woonbestemming van de wijk. Leefgroep Sirach werd die zomer een feit. Bolwijn: „In het apocriefe boek Sirach 29:21 staat: De eerste levensbehoeften zijn water, brood en kleding en een huis waarin je je geborgen voelt. Dat laatste willen wij graag bieden.”

Trots laat Bolwijn het aangebouwde gedeelte zien. Daar kunnen vijf bewoners een eigen kamer betrekken. Naast het privégedeelte voor het gezin is er de gemeenschappelijke huiskamer, waar de leden van de leefgroep samen eten en met elkaar kunnen praten.

De eerste die in 2008 in huis kwam was Ineke (58), een vrouw met een psychiatrisch verleden. „Ik woonde in een beschermende woonvorm. Alleen wonen was niet haalbaar. Ik was faalangstig in contacten met mensen.” Toen Ineke tijdens een Alphacursus Mariet Bolwijn leerde kennen en hoorde van het voornemen voor een leefgroep, wilde ze daar „dolgraag” deel van uitmaken. „Ik vind het belangrijk dat het geloof hier een belangrijke plaats heeft.” Bolwijn geeft aan dat dit onder meer blijkt uit het bidden, danken en Bijbellezen aan tafel. „Geloof komt echter in alle facetten van het leven terug.”

Bolwijn helpt Ineke bij het opbouwen van een sociaal netwerk, onder meer door haar te stimuleren naar kerkelijke bijeenkomsten te gaan. „Ik groei daardoor, ook in mijn contacten met anderen”, merkt Ineke. Bolwijn constateert tevreden dat Ineke altijd de aardappels schilt, maar ook dat haar dochters vaak een spelletje met Ineke doen.

Een gast die twee nachten in de week logeert, is Wilma (46) uit de Betuwe. Zij volgt drie dagen per week psychologische therapie in Ermelo en vindt het fijn nu niet elke dag heen en weer te hoeven reizen. Zij zegt dat zij en haar man een andere vorm van eenzaamheid kennen, namelijk dat zij geen erkenning krijgen voor haar psychische moeiten. „Het moet nu maar eens over zijn, zeggen mensen dan.”

Bolwijn stelt dat eenzaamheid diverse oorzaken kan hebben, zoals verslaving, autisme/ADHD en kapotte relaties. Sirach specialiseerde zich inmiddels in mensen met psychische of sociale handicaps. „Eenzaamheid is van alle leeftijden. Daarom is bij ons iedereen in deze doelgroep van 18 tot 88 jaar welkom.”

Dit is het vierde en laatste deel van een serie over eenzaamheid.