Taunton is een rustige provinciestad in Zuidwest-Engeland. Het aanzien van Taunton moet het echt hebben van de St. Mary’s Magdalene Church, een middeleeuwse kerk, met een typische lage kerkzaal en een naar verhouding veel te hoge vierkante toren, opgetrokken uit rode stenen, met 12 klokken achter 24 galmgaten.

In 1655 kreeg de 21 jaar oude Joseph Alleine een beroep van Taunton. Of hij hulpprediker wilde worden van de grote gemeente van St. Mary Magdalene, naast George Newton. Het was toen een stad van aanzien, omgeven door heuvels, weiden en boomgaarden, op de zuidelijke oever van de rivier de Tone.

Nadat Allaine het beroep had aangenomen, zwierf hij eens door zijn kerk. Hij schreef toen: „De kerk is buitengewoon groot, en, alsof het zo moest zijn, wat laag opgetrokken, maar wat haar breedte betreft is zij op een enkele voet na gelijk aan de St. Paul’s in Londen. Echter, wat de kerk aan hoogte mist, bezit juist de klokkentoren aan de westzijde vanwege een uitzonderlijke hoogte, groot en vernuftig vakmanschap, ja, van de grond af tot de top van de hoogste pinakel.”

Ik ben slechts de vriend van de Bruidegom, zei Alleine bij zijn intrede in Taunton, „en mijn taak is alleen maar om u Zijn liefde te doen verstaan en uw harten aan Hem te verbinden.”

Over Alleines preken zei George Newton: „Hij legde niet alleen het Evangelie open, maar opende ook zijn eigen hart. Zijn smeekbeden en aansporingen waren vaak zo hartelijk, zo vol van heilige ijver, leven en kracht, dat ze zijn hoorders geheel overweldigen.”

De kerk aan de Church Square is elke dag open. Links van de ingang is een boekhandeltje, rechts een souvenirshop met religieuze prullen. Opzij van het middenschip staan dragende pilaren die de kerk hooghouden. Zuilen torsen het houten dak, nog even dapper als eeuwen geleden.

Boven het koor staat een orgel van Henry Willis. De stenen kansel dateert uit 1868. De houten preekstoel van Alleine verhuisde toen naar de Temple Methodist Church. Daar staat hij nog steeds.

In 1662 was er voor Joseph Alleine in de St. Mary’s Magdalene Church opeens geen plaats meer. Door nieuwe wetgeving moesten vele predikanten, onder wie Alleine, hun post verlaten. Door alle tegenspoed verlangde hij er meer en meer naar om naar de hemel te mogen: „Ach, hoe kan ik vrolijk zijn, hoe kan ik de Heere een lied zingen in een vreemd land?”

In 1668 werd hij ziek. Op 17 november van dat jaar stierf hij, 34 jaar oud, verteerd in de dienst van zijn Koning. Hij had de wens te kennen gegeven te willen worden begraven in de St. Mary’s Magdalene Church, naast de lidmaten van zijn gemeente. In het koor van de kerk werd hij in de groeve neergelaten.

De pastorie (St. Mary’s Vicarage), waar Joseph Alleine woonde, staat er ook nog steeds, omgeven door een tuin vol oude appelbomen. De oudste delen van het huis zijn nog net als toen. De predikant van St. Mary’s Magdalene Church, Rod Corke, woont er nu. Gastvrij doet hij alle deuren open. De studeerkamer is nog bijna net als toen, met een enorme openhaardpartij.

Ds. Corke kent de geschiedenis van zijn voorgangers, en ook van Alleine, op zijn duimpje. In de kerk laat hij in hoog tempo zien wat er aan Alleine herinnert: een gedenkplaat in de Saint Andrew Chapel (nu is dit de gebedsruimte). In een fotolijst aan de linkerkerkmuur prijken drie portretten, waaronder een van Alleine.

De predikant spreekt met waardering over Alleine, maar over diens bekendste boek, ”Een alarm voor onbekeerde zondaren”, zegt hij: „Dat is een historisch document, ik zou de inhoud niet voor mijn rekening willen nemen.”

Vrij nauwkeurig weet Corke de plaats van Alleines graf aan te wijzen: links in het koor, onder de vloerkleden, vlak bij de grote bisschopsstoel. Daar rust zijn stof, totdat aan de hemel gezien zal worden het teken van de Zoon des mensen.

Dit is het achtste deel in een negendelige serie over kerken en kapellen in Schotland en Engeland. Volgende week woensdag deel 9: een van de kerken van William Huntington.