Op het plein voor de kerk van de aankondiging loopt een klein groepje toeristen, maar verder is het rustig. Binnen in de kerk staat een stal met daarachter een blauw doek met een grote ster erop, bij wijze van tentoonstelling voor Kerst. Het échte Kerstevangelie is in Nazareth helaas maar spaarzamelijk te vinden.

In hartje centrum vertelt een bord op de muur mij dat ieder die de islam niet aanhangt, in het hiernamaals een verliezer zal zijn. En er hangen nog wat spandoeken met Arabische teksten, die ongetwijfeld iets van dezelfde aard verkondigen. De moslims willen op deze manier tonen dat Nazareth een islamitische stad is. De islam wordt hier de laatste jaren alleen maar radicaler. Liepen vroeger de meeste vrouwen zonder hoofddoek, ik zie nu op straat alleen maar vrouwen met hoofddoek.

De ‘preken’ van de imams zijn hier ook niet mals: George vertelt dat hij elke vrijdagmiddag alleen maar haat tegen de Joden en christenen vanaf elke minaret over zich uitgestort krijgt. George zou het liefst naar het Joodse Nazareth-Illit verhuizen om dit niet meer te hoeven horen. Behalve dit verbale geweld heeft hij afgelopen jaren ook met fysiek geweld te maken gehad.

Christen-Arabieren lijden hier onder de vijandschap van moslims. Messiasbelijdende Joden daarentegen lijden onder de vijandschap van de ultraorthodoxe Joden. Als ik in het weekend bij vrienden op bezoek ben, is daar juist ook Yojakim Figueras uit Arad met zijn gezin op bezoek. Sinds afgelopen zomer is hem verboden om nog langer bijeenkomsten in een huis te houden met zijn Messiasbelijdende gemeente. De aanstokers hiervan zijn ultraorthodoxe Joden, die sinds zeven jaar de gemeente, zacht gezegd, lastig vallen. De gemeente houdt nu in het open veld samenkomsten, waar men met een bus naartoe gaat. De plek ligt langs het Israëlpad, een populair wandelpad van de Hermon tot Eilat. Yojakim ziet er achteraf duidelijk Gods hand in. Met een blijde lach zegt hij dat er nu meer mensen durven te komen, omdat de kerkgangers niet meer lastiggevallen kunnen worden. De orthodoxe Joden mogen op sabbat niet achter de bus aanrijden… Bovendien worden er nu ook wandelaars van het Israëlpad met het Evangelie in aanraking gebracht.

Het ‘in de wereld zult gij verdrukking hebben’ zie ik hier dagelijks om mij heen. Maar ook zie ik hoe men in afhankelijkheid van de Heere leeft en bewogen is met het lot van de (vijandige) naaste.

Leonora Grandia verblijft deze maand in Nazareth, waar zij George Khalil, directeur van de Emmaus Bible Ministry, assisteert. Wekelijks schrijft zij een impressie. Vandaag deel 2.