De veiligheidsmaatregelen zijn streng bij het Euro-missioncongres in Zuidlaren. Zonder naamkaartje komt niemand het congresgebouw binnen. Ook tussendoor wordt er nauwlettend op toegezien of iedereen zijn naamplaatje draagt. Honderden vrijwilligers fungeren als vraagbaak en als wegwijzer.

Zo’n 6500 jongeren zijn aanwezig in Zuidlaren. Dat zijn er 1000 minder dan verwacht, geeft Nathalie Charbonneau, hoofd van de persafdeling, toe. „We hadden er 7500 verwacht, maar honderden jongeren uit Zweden zijn niet gekomen omdat er gelijktijdig ook een evangelisch congres in eigen land was. Ook durfden verschillende jongeren de vliegreis niet aan vanwege de gespannen situatie.” Niettemin is Nathalie verheugd over de tientallen bussen die gearriveerd zijn vanuit Portugal, Griekenland, Frankrijk, Noorwegen en Roemenië, Bulgarije en zelfs Tadzjikistan. „En er is niet één ongeluk gebeurd!”

Videoschermen
De toespraken worden getoond op levensgrote videoschermen. Engels en Duits zijn de hoofdtalen. Er is een hele rij tolken bezig om de toespraken simultaan in tien talen te vertalen. In de bijbelstudie van David Zac Niringiye, evangelist in Uganda, staat het nadenken over het Koninkrijk van God centraal. Zijn bijbelstudie gaat over de ontmoeting van Nicodémus met Jezus. Zakelijk brengt hij de boodschap over. Uiteindelijk vraagt hij aan de aanwezigen of zij zelf ook de wedergeboorte in hun eigen leven kennen.

Daarna neemt Gregory, de grote man van het congres, de microfoon over. Hij doet op de aanwezigen een appèl om „uit de schaduw van familie en vrienden te stappen en radicaal voor Jezus te kiezen.” „Ben je werkelijk wedergeboren? We willen je nu de gelegenheid geven om te antwoorden.” Aan degenen die Jezus al zeggen te kennen, vraagt Gregory of ze Jezus meer en meer gelijkvormig zijn geworden. Het congresthema is niet voor niets ”Just Jesus, no more, no less” (”Alleen Jezus, niets meer en niets minder”).

Geheel Europa
Het congres, dat tot en met woensdag duurt, is met recht een Europees congres. Er zijn 43 nationaliteiten vertegenwoordigd. Het moet een hele klus zijn om al deze jongeren onderdak te bieden. De lunch is eenvoudig: een bruin bolletje, enkele verwarmde pannenkoeken en een paar soorten jam. Op de immense slaapzalen liggen luchtbedden en matrassen zij aan zij. Mannen en vrouwen slapen gescheiden.

De gemiddelde leeftijd van de jongeren ligt rond de 20. De meesten zijn lid van een kerk of gemeente, maar er zijn ook zoekenden onder hen, zegt Gijsbert Pellegrom van de Nederlandse evangelische organisatie Agapè. „Ik was zelf deelnemer van Mission 1987, toen ik op zoek was naar een manier waarop ik God in mijn leven concreet kon dienen.” Hij was zo gegrepen door de boodschap dat hij evangelisatiewerk ging doen in Albanië. „Velen zijn hier oprecht bezig met de vraag: Wat wil God in mijn leven? We adviseren mensen niet overhaast een beslissing te nemen, maar eerst een eventuele studie af te ronden.”

Pinta Rui (30) uit Portugal is voor de eerste keer in Nederland. Hij zegt een innerlijke drang te voelen om in de zending te gaan. „Maar ik weet niet hoe en ik weet niet waar.” Om duidelijkheid te krijgen, is Pinta naar Zuidlaren gekomen. Een deel van zijn familie heeft een islamitische achtergrond. „Verkondiging van het Evangelie is in Portugal hard nodig. Slechts 1 procent is christen.”

Advies
In het Zendings Advies Centrum staan adviseurs vanuit heel Europa gereed om met de deelnemers te spreken. Tientallen zendingsorganisaties staan met hun stands klaar om een boekje open te doen over hun projecten. Hun zendingswerk bestrijkt de gehele wereld. De ”Deutsche Indianer Pionier Mission” en de ”Schweizer Indianer Mission” laten zien hoe ze zending onder indianen bedrijven.

Veel zendingswerk wordt gedaan door middel van moderne media zoals radio, televisie en satelliet. Tal van organisaties zijn gericht op onbereikte en moeilijk bereikbare volken. Het christelijke satellietstation ”Arab Vision Trust Fund” verkoopt video’s aan kerken in de Arabische wereld die ze vervolgens gebruiken als evangelisatiemateriaal, zo laat een Egyptische medewerkster weten. „Maar ze mogen niet in winkels verkocht worden.”

Een bijzondere stand is die van de Nederlandse organisatie Frontiers, werkzaam in de islamitische wereld. De standhouders zijn gekleed in Arabische kledij en hebben hun onderkomen in een nagebouwde moskee, compleet met minaretten. Binnen wordt thee in een Arabische setting geserveerd. Medewerker Stefan Poldervaart zegt dat in islamitische landen steeds meer deuren open gaan voor het Evangelie. „Mogelijkheden zijn er nu ook in het heropende Afghanistan.”

Ook de Joden worden niet vergeten. Asher Avramovsky, een uit Macedonië afkomstige Britse Jood, loopt met een shirt van ”Jews for Jesus” rond. „Paulus verkondigde het Evangelie aan de heidenen, maar ging in elke plaats waar hij was eerst naar de Joden. Ik voel me geweldig bemoedigd bij het zien van zo veel jongeren bij elkaar.”

Duister Europa
„Show your light in dark Europe”, luidt zomaar ergens een opschrift. Felix Schmidt uit Duitsland helpt de staf met vertalen. „Ik ben hier gekomen om te zien hoe ik de opdracht van Jezus in mijn leven kan verwerkelijken”, zegt hij. Duitsland kampt evenals Nederland met een vloedgolf van secularisatie en materialisme. „Christenen staan voor de keus tussen carrière maken of een leven in navolging van Jezus. Duitsers zijn zeer materialistisch, maar in hun innerlijk knaagt er een gebrek aan vrede.”

Hoeveel jongeren voor de zending kiezen, is onmogelijk te voorspellen, zegt Pellegrom. Volgens hem blijft het altijd een klein getal, „maar elke zendeling telt, zoals elke ziel telt. Toen ik in de bergdorpjes van Albanië liep te zeulen in de gloeiende hitte, dacht ik wel eens: Waar doe ik het voor? Toen besefte ik dat zending een strijd om mensenzielen is.”