Dat staat in het document ”Signaal aan de Nederlandse samenleving”, dat zaterdag op de nationale synode 2010 in de Grote Kerk in Dordrecht is overhandigd aan minister Donner van Binnenlandse Zaken.

In de verklaring richten de deelnemers aan de nationale synode zich tot „heel Nederland”. Zij doen dat vanuit het „geloof in de levende God: Vader, Zoon en Heilige Geest, Die ons mensen de aarde heeft toevertrouwd om die te beheren en te behoeden.”

De kerk in Nederland vertoont een versplinterd beeld, stellen zij. „Wij ervaren het als schuld dat de kerk zo verdeeld is geraakt. Wij vinden het erg dat mede hierdoor de goede boodschap van Christus in ons land niet of slecht overkomt bij veel mensen. Vanuit de vaste overtuiging dat wat ons verbindt meer is dan wat ons scheidt, gingen wij deze dagen in Dordrecht het onderlinge geloofsgesprek aan, over de kerkmuren heen.”

De uitkomst van de geloofsgesprekken, die vrijdag en zaterdag in kleine groepen werden gehouden, is volgens hen een teken van hoop. Ondanks alle verschillen is er „hetzelfde verlangen naar de vrede in de ene Naam van Jezus Christus. Daarom spreken we uit dat we ons ertoe willen verplichten beter naar elkaar te luisteren, en waar mogelijk elkaar ook praktisch te helpen.”

Met het ”Signaal aan de Nederlandse samenleving” willen de deelnemers aan de synode christenen en niet-christenen de hand reiken. Graag zouden zij in gesprek komen over „hoe rijk een leven met Christus is, hoe Hij een mens bevrijdt van de last van schuld en kwaad en een vreugdevol perspectief geeft.”

In de signaaltekst wordt beloofd dat christenen een bijdrage zullen leveren aan een samenleving waarin mensen voor elkaar zorgen. „We willen ons daadwerkelijk inzetten voor een positief klimaat in Nederland op allerlei terreinen, zoals onderwijs, zorg en milieu.”

Minister Donner verwees zaterdag naar de nationale synode in Dordrecht in 1618-1619. Deze vergadering schiep volgens hem eenheid in de kerk door de remonstrantse leer te veroordelen, terwijl de Statenvertaling „een wezenlijk element van onze nationale identiteit” werd. Bijna vierhonderd jaar later is de situatie heel anders. Kerken schamen zich nu voor hun „verscheidenheid”, aldus Donner.

Het ”Signaal aan de Nederlandse samenleving” geeft volgens Donner aan dat de kerken de les van de eerste nationale synode hebben geleerd, namelijk dat ze een boodschap van bemoediging voor de hele samenleving hebben. Het is ook een „bevestiging dat christenen betrokken zijn bij de matieriële en immateriële noden in de samenleving.”

De kerk kan, meer dan de overheid, persoonlijke aandacht geven aan specifieke noden van mensen, aldus Donner. „Aandacht is het cement van de samenleving.”

De „methode van Jona in Ninevé” is volgens de minister niet bruikbaar in deze tijd. „Het gaat niet om belering maar om bemoediging, om het beschikbaar zijn voor de ander.”

Tijdens de bijeenkomst was er ruimte voor Schriftlezing, gebeden, koor- en samenzang. Drs. H. Sprong en drs. M. Sprong lazen de Credotekst, een actuele verwoording van wat een christen gelooft. Drs. I. A. Kole, lid van de stuurgroep die de nationale synode organiseerde, sprak een dankgebed uit en deed voorbede. De deelnemers kregen een folder met „gebedsintenties” mee, die zondag in de eredienst gebruikt kunnen worden.

Ds. P. Sleebos, algemeen voorzitter van de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (VPE), interviewde een jongere en oudere deelnemer van de synode over de geloofsgesprekken. Een van hen is Sjaak Biewenga, lid van de Nederlands-gereformeerde kerk in Ede. Hij vindt het „mooi” om met mensen uit verschillende kerken en leeftijden over het geloof te praten en zo eenheid te ervaren. „Het gaat ons uiteindelijk om Dezelfde God en Jezus. Wat ik zou willen meenemen naar huis is dat we ‘live’ het gesprek moeten blijven voeren.”

Ds. G. de Fijter, initiatiefnemer van de nationale synode, maakte bekend dat de stuurgroep jaarlijks op 11 december de zogeheten ”Verbindingsaward” gaat uitreiken aan een kerkelijke gemeente die op een ‘creatieve manier’ gestalte geeft aan eenheid. Deze ontvang dan twee kunstwerken, waarvan ze er een aan een andere gemeente mag geven.

Ds. H. J. van Wijnen, directeur van de Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond (HGJB) in de Protestantse Kerk in Nederland, zei dat bruggenbouwen in het verdeelde protestantisme ondoenlijk lijkt. „Het theologisch water stroomt snel en is koud.”

Toch riep hij op bruggen te bouwen naar de jongere generatie en de samenleving, die niet op de hoogte zijn van allerlei theologische verschillen. „Laten we per direct stoppen met elkaar te bestrijden en niet wachten tot 1 januari. Het heeft geen zin om naar de samenleving te roepen: wij hebben gelijk en kom naar ons toe. Ze zullen lachen en hun schouders ophalen.”

Christenen dienen midden in de samenleving te staan en levende getuigen van het Evangelie te zijn. Daarvoor is radicale omkering nodig, aldus ds. Van Wijnen. „We kunnen alleen bruggen bouwen door te erkennen dat de kloof tussen hemel en aarde is overbrugd door Jezus Christus, Die de Weg, de Waarheid en het Leven is. We moeten onze geloofsbelijdenissen of credo’s niet gelijkstellen met Christus.”

De slotbijeenkomst werd bijgewoond door vertegenwoordigers van tientallen protestantse kerk- en geloofsgenootschappen. Ook waren er vertegenwoordigers van kerken in België, Duitsland, Engeland en van de Oud-Katholieke Kerk en de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland. Een lid van een delegatie uit China sprak de nationale synode toe.