In oktober 1999 werd de Afghaan M.A. ook gezocht in de zaak-Vaatstra. De politie zag hem als getuige, omdat hij mogelijk zou weten waar de hoofdverdachte, een 27-jarige Irakees, zich zou bevinden. „Ik heb me altijd afgevraagd waarom ze de Afghaan niet als verdachte zagen. Er zijn naar mijn mening genoeg aanwijzingen voor”, aldus B. Vaatstra.

Zo heeft de familie de rechercheurs erop gewezen dat de Afghaan, enkele weken voor de moord, een snijbeweging over zijn keel gemaakt. Daarnaast is hij volgens getuigen in de buurt van de plaats van het misdrijf gezien op de avond van de moord. „Bovendien achtte zijn Nederlandse lerares de Afghaan in staat de moord te hebben gepleegd. Ook is het vreemd dat de bril die hij bij de opticiën had besteld, nooit heeft opgehaald”, stelt Vaatstra.

A. verbleef ten tijde van de moord in het nabijgelegen asielzoekerscentrum in Kollum. Drie dagen na het misdrijf was hij verdwenen. De moord en het mogelijke verband met het centrum veroorzaakte grote onrust onder de lokale bevolking.

Het Openbaar Ministerie wil niet ingaan op de feiten die de vader van Marianne aankaart. „Wij doen daar verder geen mededelingen over in het belang van de onderzoek. We willen de Afghaan opsporen om hem als dader uit te kunnen sluiten. Zo hebben we meer personen op ons lijstje staan”, aldus persofficier van justitie T. Wolters. Wolters wil niet zeggen hoeveel personen nog worden gezocht als mogelijke dader.

Op 1 juli sluit het ’second opinion’-team het onderzoek. „Als de zaak dan nog niet is opgelost, geven we tekst en uitleg over wat het team heeft gedaan”, aldus Wolters. Het meterslange dossier van de zaak Vaatstra is zo in de computer ingevoerd dat het zogenoemde cold-case team er meteen mee verder kan als na deze datum de gouden tip binnenkomt.