Hoofdspreker Otto de Bruijne ziet herleving niet van eigen bodem komen. „Het Europese christendom zit gevangen in zijn verleden. Er is te veel gepasseerd om herleving van de kerk in eigen land te zien. We moeten naar buiten, naar de plaatsen waar de Geest werkt. God maakt namelijk een omtrekkende beweging om ons te bereiken.”

EO-medewerker De Bruijne, ex-gereformeerd en lid van een vrije groep, wees de achterban van het Evangelisch Werkverband op een drietal omtrekkende bewegingen van Gods kant. „Het kerkelijk establishment vindt de evangelicale beweging uit de Verenigde Staten niet historisch, niet diep genoeg.” Verontwaardigd wees De Bruijne erop dat prof. Den Heyer in Kampen jarenlang betaald ketterijen kon uitdragen, terwijl een student die zich na een innerlijke worsteling liet overdopen, geen ambt mocht gaan bekleden.

„Wij kunnen niet uit eigen bodem putten”, vervolgde hij. „We hebben bijvoorbeeld Willow Creek nodig voor inspiratie. Een andere omtrekkende beweging is die van de lijdende kerk. Die spreekt ons op een stille manier aan. Gods derde beweging is die via de kerken in Afrika en Azië. Ja, wij moeten naar buiten gaan om hun getuigenis te horen.”

De Bruijne wees vanuit Johannes 3 op het feit dat Nicodemus duidelijk maakte dat je van het naar buiten gaan te horen kreeg dat je Boven moest zijn. „Zo kom je weer tot de oude vraag: „Is Jezus in uw leven gekomen? Heb ik Hem toegelaten in mijn hart?” Als we vernieuwd zijn, gaan we vervolgens ons best doen om onze omgeving te bereiken.”

’s Middags stonden er zestien workshops op het programma, waarvan de inhoud zeer divers was. De Bruijne beantwoordde vragen over zijn inleiding. Andere workshops gingen over bidden, de Nieuwe Bijbelvertaling, het gesprek met moslims en dergelijke. Ds. G. H. Abma behandelde het thema van de dienst van genezing en bevrijding in de kerk vandaag.

Ds. Dick Westerkamp, Nederlands gereformeerd predikant in Houten, sprak over de vervulling met de Heilige Geest. Hij onderscheidde deze vervulling terminologisch bewust van de doop met de Geest. „Exegetisch is zo’n doop met de Geest naast het geloof niet hard te maken. Christenen delen door het geloof in de doop met de Geest. Ieder die gelooft, heeft de Heilige Geest ontvangen.”

Toch meende de predikant, die bekend staat als actief in de verbreiding van het charismatisch gedachtegoed, dat de gemeenten van nu ver verwijderd zijn van het nieuwtestamentische ideaal. De christelijke kerk beleed officieel wel het trinitarisch geloof, betoogde ds. Westerkamp, maar in de praktijk was het vaak binitarisch: alleen voor het werk van de Vader en de Zoon was en is aandacht. Hij stelde dat de aanwezigheid van de Geest in de kerk het verschil tussen dood en levend uitmaakt.

„Aan vier aspecten wordt het verschil zichtbaar. Waar de Geest is, wordt liefde ervaren. Vervolgens brengt Hij vruchten voort; de Geest verandert karakters. Bovendien ontplooit de Geest kracht. Kracht is in het Nieuwe Testament haast inwisselbaar met de Geest. Ten slotte geeft Hij gaven. Wij zijn het kanaal waardoor God anderen zegent. In de lijn van het Nieuwe Testament hebben wij de opdracht zieken te genezen, mensen van demonen te bevrijden en hen af te helpen van minderwaardigheidscomplexen.”

Ds. Westerkamp noemde het „onze roeping mensen die dat nodig hebben de handen op te leggen en te zegenen.”

Gevraagd werd of iemand open moest staan voor genezing of bevrijding. „Ja en nee”, reageerde ds. Westerkamp. „Omdat er een ontstellend gebrek aan kennis is op dit gebied, moet je er gewoon mee beginnen. Als een collega pijn in zijn schouder heeft, kun je met hem meevoelen of voor hem bidden. Maar je kunt ook vragen of je ter plekke met hem mag bidden om genezing. Heel vaak gebeurt er dan wat, hoewel niet gegarandeerd.”