De brandstichting maakte deel uit van een serie aanslagen en bedreigingen, met name gericht op wethouders en agenten van de politie in de periode 1999 tot 2002. Onderzoeken liepen op niets uit, de gouden tip kwam nooit binnen. De politie en de gemeente vermoedden indertijd dat een inwoner van Landgraaf die in Brunssum een coffeeshop wilde openen maar dat niet mocht, achter de aanlagen zat.

De politie vermoedde dat de man uit Landgraaf deel uitmaakte van de organisatie van drugsbaron Peter D. uit Schinveld, een van de hoofdrolspelers van de IRT-affaire, die indertijd een straf uitzat.

De dreigende sfeer in Brunssum leidde ook tot conflicten binnen het toenmalige college van burgemeester en wethouders. Daarbij beschuldigden wethouders en burgemeester elkaar over en weer van leugens. Het conflict ging over de vraag of in Brunssum alsnog een coffeeshop zou worden toegestaan. De gemeenteraad ging daar overigens dwars voor liggen.

In zijn beginperiode als burgemeester van Helmond sinds de zomer van 2002 werd Jacobs nog steeds achtervolgd door onderzoeken en vragen rond de affaire in Brunssum.

Dit omdat via de regionale kranten steeds meer zaken aan het licht kwamen rond de gebeurtenissen binnen het Brunssumse college. De wethouders hadden de burgemeester volgens de regionale kranten in november 2001 de wacht aangezegd om niet opgehelderde redenen. Wel werd duidelijk dat het college op 30 november 2001 een gesprek had gevoerd met de man uit Landgraaf, waarbij afspraken zouden zijn gemaakt. Jacobs maakte hiervan een verslag, maar de wethouders weigerden vervolgens dit openbaar te maken.

Uiteindelijk namen de politieke partijen in Brunssum na het afzwaaien van Jacobs naar Helmond genoegen met het afsluiten van de coffeeshop-affaire.