De kamer staat nog vol met bloemen. De hervormde emerituspredikant en zijn vrouw, die morgen 91 jaar hoopt te worden, bespiegelen de 57 jaar dat ze samen zijn. Zij: „We leerden elkaar kennen in Goudswaard. Daar kwam ik vandaan en was hij predikant.” Hij, lachend: „Menig Goudswaardse heeft misschien naar de hand gedongen van de jonge, alleenstaande predikant.”

Karel Schipper werd op zijn 23e predikant van de gemeente, aan de uiterste westpunt van de Hoeksche Waard. Het was 1945, de oorlog was net enkele maanden achter de rug. Midden in die woelige jaren studeerde de in Dinteloord opgegroeide predikant. Tegen de verdrukking in: door maatregelen van de bezetter kon hij niet alle jaren naar de universiteit. Hij volgde privélessen en legde examens af bij een hoogleraar aan huis.

Zijn leeftijd belette een nog eerdere bevestiging van Schipper tot herder en leraar. „De Hervormde Kerk stelde de minimumleeftijd voor de bevestiging tot predikant op 23 jaar. Ik moest wachten tot eind 1945. Tot die tijd ben ik hulpprediker geweest in Delft.”

Zijn eerste gemeente, Goudswaard, en een periode van bijna twee jaar als veldprediker in Nederlands-Indië lopen als een rode draad door het leven van de hoogbejaarde predikant. Nadien stond hij in Waspik (1954), Ederveen (1959), Middelharnis (1964), Dordrecht (1968) en opnieuw Waspik (1985). In 1988 ging hij met emeritaat.

Zondag ging hij in de ochtenddienst voor in Goudswaard. „Christuskennis heeft altijd een centrale rol ingenomen in mijn preken. Daarover is het zondag ook gegaan. In Handelingen 4:12 zegt Petrus: „En de zaligheid is in geen anderen.” Dat heb ik altijd in de verkondiging geprobeerd tot uitdrukking te laten komen.” Schipper verwijst naar namen in de Bijbel, die veelal iets zeggen van de persoon. „De naam Jezus houdt in dat Hij Zijn volk zalig zal maken van hun zonden. Daarin ligt alles. Zalig worden geschiedt door de weg van het geloof in Hem.”

Met veel genoegen denkt ds. Schipper terug aan de jaren 1949 en 1950, waarin hij de troepen in Nederlands-Indië diende. „Laat ik duidelijk zijn: ook Nederlandse soldaten hebben daar soms fouten gemaakt. Toch heb ik door te preken, het geven van catechisatie en het voeren van pastorale gesprekken geprobeerd heen te wijzen naar Christus. Ook in moeilijke omstandigheden gebeurt er niets buiten Gods wil. Ik heb gezien hoe mensen wonderlijk bewaard zijn.”

Terug in Goudswaard maakte ds. Schipper de watersnood van 1953 mee. „Het hele dorp stond onder water. Alleen de kerk bleef droog. Er zijn doden gevallen en er was materiële schade. Op een predikant komen dan veel vragen af, waarin je pastoraal probeert te voorzien.” Positieve herinneringen heeft ds. Schipper aan de godsdienstlessen die hij gaf op de openbare scholen. „Daar kon ik het Woord kwijt, ook aan onkerkelijken.”

Dat met het ouder worden de dood nadert, beseft het echtpaar Schipper terdege. „We weten ons geborgen in Christus. Niet dat dat niet bestreden wordt. Maar de vastheid ligt in Hem.”