Christenen moeten uit hun verschillende tenten komen en onder het tentdoek van de nationale synode op de publieke markt getuigenis geven van het christelijk geloof. Om de nodige eenheid en saamhorigheid te bereiken, is er iets moois bedacht. Er is een eenheidsjas ontworpen die iedereen aankrijgt.

Je moet er natuurlijk wel wat voor overhebben om in de gure wind van de secularisatie getuigenis van het geloof te geven. Over de jas moet je niet te moeilijk doen. Voor de één is de jas aan de korte kant, de ander vindt hem schuren, een derde merkt op dat de jas veel te wijd om hem heen slobbert en een vierde hoorde ik zeggen dat de jas juist veel te strak zit. Ik heb nog niemand gesproken die zei dat de jas van het credo echt goed past en werkelijk vertolkt wat op de diepste bodem van zijn hart over Christus, God en het heil leeft.

Dat is ook geen wonder. Bepaalde dingen worden niet gezegd. Je kunt natuurlijk niet altijd alles zeggen. Maar als je op één A4’tje moet zeggen wat je in Jezus Christus hebt gevonden, kun je dan zwijgen over de persoonlijke rechtvaardiging, het artikel waarmee de kerk staat of valt? Moet je dan zo minimaal erkennen dat Hij aan Gods kant staat en zo maximaal laten uitkomen dat Hij „van beneden” is? Kun je dan verzwijgen dat je Redder vandaag als hemelse Koning alle macht heeft in de hemel en op de aarde en dat Hij zal komen om te oordelen en de doden op te wekken, daarmee erkennend dat Gods toekomst niet in de kaders van het hier en het nu te vatten is? Paulus heeft deze noties op de markt van zijn dagen, de Areopagus, in ieder geval onomwonden aan de orde gesteld.

Waarom met zo’n piepstemmetje de Naam van de Heere Jezus beleden? Het is wel duidelijk. Voor vrijzinnigen is deze jas te knellend, voor orthodoxen te wijd, middenorthodoxen past hij nog het beste. Het laat zich raden dat de klassiek-orthodoxe als eerste kou zal vatten op de gure markt en zijn stem niet weet uit te brengen. De best geklede zal zich het beste laten horen.

Waarom heeft die orthodoxe zo’n wijde jas aangedaan? Hij wilde geen spelbreker zijn. Heel sympathiek natuurlijk, maar niet zo realistisch. Je kunt beter je klassiek-orthodoxe jas aanhouden.

De dragers van de moderne eenheidsjas willen je laten geloven dat de klassiek-orthodoxe jas niet van deze tijd is. Ze hebben nog gelijk ook. De klassieke jas is van alle tijden: onverslijtbaar en opgewassen tegen de gure winden van vandaag. Je hoeft je er echt niet voor te schamen. Het is prima kwaliteit, nog duurzaam ook en wat niet onbelangrijk is: hij is door alle tests heen gekomen. Deze tijd vraagt erom die jas nog wat dichter om je heen te slaan.

En daar maar zingen op de markt. De zuivere tonen van het Evangelie. De diepe bastonen van verootmoediging als het om de menselijke schuld gaat en de hoge jubelakkoorden van aanbidding als het om Gods heil gaat. Soms in canon, soms hoor je valse tonen om je heen, laat je niet van de wijs brengen, maar zing gewoon door, desnoods solo. Dat kan nog wel eens het mooiste zijn.

De auteur is docent dogmatiek en apologetiek aan het Hersteld Hervormd Seminarie.