Ouders VS passief in godsdienstige opvoeding
De meeste ouders in de Verenigde Staten vinden dat zij zelf de grootste verantwoordelijkheid dragen voor de godsdienstige ontwikkeling van hun kinderen. Weinigen van hen besteden er echter ook daadwerkelijk tijd aan om met hun kinderen over godsdienstige onderwerpen te praten.
Dat bericht de Charisma News Service. Het persbureau verwijst naar de uitkomsten van een nieuw onderzoek van de Barna Research Group in de VS.
Daaruit blijkt dat negen van de tien ouders van kinderen onder de 13 jaar vinden dat zijzelf de grootste verantwoordelijkheid hebben om hun kinderen te onderwijzen in geloofszaken en geestelijke onderwerpen. Nader onderzoek toont echter aan dat de meerderheid van diezelfde ouders in de loop van een gemiddelde week geen enkele tijd besteedt om over geestelijke zaken van gedachten te wisselen, of om samen met hun kinderen godsdienstige lectuur te onderzoeken.
Hoewel twee van de drie Amerikaanse ouders van kinderen onder de 13 jaar minimaal één keer per maand een godsdienstige eredienst bijwonen, en daarbij in het algemeen hun kinderen meenemen, zijn de meeste ouders geneigd om de geestelijke opvoeding van de kinderen geheel aan de verantwoordelijkheid van de kerk over te laten.
Het onderzoek, dat gehouden werd onder ruim 1000 volwassenen in de VS, toont aan dat ouders als regel geen speciaal plan en ook geen speciaal doel hebben met de geestelijke opvoeding van hun kinderen. Ze blijken die in praktijk niet belangrijk te vinden. De meeste ouders geven aan het bezwaarlijk te vinden dat ze nooit veel aanwijzingen hebben gehad over godsdienstige opvoeding.
„Kinderen zijn het belangrijkste en vruchtbaarste zendingsterrein”, zegt George Barna, directeur van de Barna Research Groep, „maar uitgerekend die mensen die zeggen dat zij zichzelf verantwoordelijk voelen voor de geestelijke groei in hun gezin, doen niet veel meer dan hun kinderen afleveren bij de kerk.”
Kerken zouden volgens Barna in dit opzicht meer kunnen betekenen, door ouders beter voor te bereiden op de verantwoordelijkheid die in het gezinsleven op hen zal rusten.