Klacht na TURP-operatie
Ik ben een man van 80 en heb ik drie jaar geleden een TURP-operatie ondergaan. Nu splitst de urinestraal zich in twee, drie of meer delen, zodat een deel van de urine op de vloer terechtkomt. Thuis is dat nog wel te voorkomen door zittend te plassen, maar buitenshuis vaak niet. Hoe komt dit en heeft u een oplossing?
Even een stukje natuurkunde: bij voldoende waterdruk op een slang zal de waterstraal zich vanaf de slangopening meteen verbreden (zogenaamd divergerende straal).
De meeste mannen zullen er waarschijnlijk nooit over hebben nagedacht waarom tijdens het plassen gewoonlijk een rechte straal ontstaat die zich niet verbreedt (divergeert). Ook hierin openbaart zich de bijzondere zorg van onze Schepper. Dat er tijdens het plassen geen divergerende maar een rechte straal ontstaat, is het gevolg van bepaalde circulaire structuren in de wand van de plasbuis.
Bij de Trans Urethrale Resectie Prostaat (TURP) wordt via de plasbuis (urethra) een deel van de –goedaardig vergrote– prostaat verwijderd. Daarbij kan de unieke structuur van de wand van de plasbuis beschadigd raken. Ook kunnen er vernauwingen in de plasbuis ontstaan. Het gevolg daarvan kan een sproeistraal zijn, met alle nadelige gevolgen van dien. Zittend plassen en goed richten is de oplossing voor thuis. Door een klein trechtertje plassen is een oplossing voor buitenshuis.
Dr. H. Vergunst, uroloog
Door een chemokuur in 1992 met onder andere bleomycine heb ik nu longfibrose. Daarom mag ik niet met zuurstof beademd worden. Als ik (88) het nu onverhoopt benauwd zou krijgen, waarmee mag ik dan wel geholpen worden? Mijn longarts weet het niet.
Longfibrose en andere longafwijkingen zijn bekende complicaties van behandeling met bleomycine, die afhankelijk van de dosering in 5 procent van de gevallen optreden. Een factor bij het ontstaan van de afwijkingen is de gelijktijdig toegediende zuurstof.
Er zijn aanwijzingen dat er ook daarna een verhoogde gevoeligheid voor zuurstof blijft bestaan. Maar hoe lang, is niet bekend. Het is daarom raadzaam eventueel benodigde zuurstof afgepast te doseren, dat wil zeggen op geleide van het zuurstofgehalte in het bloed. Het meten van het zuurstofgehalte kan met een eenvoudig apparaatje, een zogeheten oximeter op de vingertop. Zo’n apparaat is tegenwoordig heel betaalbaar, en ook geschikt voor gebruik door huisarts of ambulance.
De praktische voordelen van zuurstof moeten ook in deze situatie afgewogen worden tegen de mogelijke nadelen. In uw geval is er waarschijnlijk geen sprake meer van enig risico zo vele jaren na gebruik van bleomycine.
Dr. P. Lieverse, anesthesioloog
Mijn moeder (89) is om onduidelijke redenen op straat gevallen. Er was geen oneffen stoeptegel of opstapje. De arts zei: „U zat in de versnelling.” Verder onderzoek is niet gedaan, maar gerust zijn we er niet op. Is het raadzaam om alsnog onderzoek te laten doen?
Uw vraag is met deze informatie niet met zekerheid te beantwoorden. Van belang is bijvoorbeeld of er al dan niet sprake was van een bewustzijnsdaling. Ervan uitgaande dat dit niet het geval was, kan gesteld worden dat op wat oudere leeftijd houdingsinstabiliteit niet ongewoon is.
De houding is afhankelijk van een viertal factoren: gevoelsprikkels uit de benen, het evenwichtsorgaan, het functioneren van de kleine hersenen en het zien. Als twee van deze factoren minder goed functioneren, ontstaat er onbalans.
Juist bij het ouder worden, functioneren alle genoemde lichamelijke systemen wat minder goed, zodat vallen tot de mogelijkheden behoort. Ik deel de visie van uw arts dat verder onderzoek achterwege kan blijven, zeker als het een eenmalige gebeurtenis betreft.
Dr. H. Kerkhoff, neuroloog