Ongeveer 600 Fortuyn-aanhangers hebben zich deze zachte dinsdagavond op het Mediapark in Hilversum verzameld. Speciale genodigden groeperen zich rond de plaats waar een jaar geleden professor Pim is vermoord. De meeste belangstellenden volgen de herdenkingsceremonie via geluidsboxen op enkele honderden meters afstand. Er heerst rust. Een enkeling draagt een spandoek. ”Pim leeft in ons hart en in de politiek”.

Algemeen Dagblad-columniste Pamela Hemelrijk, fervent aanhanger van Fortuyn, verhaalt hoe ze de populaire politicus vlak voor zijn dood een fax stuurde. Daarin bond ze Fortuyn op het hart op straat voorzichtig te zijn. „Ik houd rekening met aanslagen”, schreef Hemelrijk. Ze kreeg gelijk.

Paars moet het ontgelden. Links vooral. Kok. „Tot in de preek op de begrafenis en tot in de toespraak van Fortuyns broer bij de uitvaart had Kok de regie in handen”, denkt Hemelrijk te weten. „De toespraken zaten vol valeklerkenjargon. Er klonk zelfs het PvdA-standpunt in door over immigratie.”

Ook professor Bob Smalhout haalt uit. „Vrijwel alle media en vrijwel alle politici hebben Fortuyn gediscrimineerd en gediaboliseerd. Kwaliteitsbladen gaven zich schaamteloos over aan karaktermoord.” Eigenlijk waren er maar twee columnisten die Fortuyn ook wel eens wat goeds toedichtten, vertrouwt Smalhout zijn luisteraars toe. Smalhout zelf en Pamela Hemelrijk. De „furieuze hetze” tegen Fortuyn betekent „een inktzwarte bladzijde in de geschiedenis van de Nederlandse journalistiek”, stelt de Telegraaf-columnist.

De oude politiek? Niks waard, weet Smalhout. Al „tientallen jaren” kenmerkt politiek Den Haag zich door „beperkte talenten, onbeholpenheid, povere beheersing van de Nederlandse taal.” Dan Pim. „Hij was een flamboyant persoon, die de taal tot in de perfectie beheerste. Zijn stukken kenmerkten zich door bijzondere literaire schoonheid. Hij introduceerde bekende uitdrukkingen, zoals ”de linkse kerk”.” Fortuyn kon hard zijn in zijn kritiek, memoreert Smalhout, maar hij „diaboliseerde” zijn tegenstanders niet. „Hij pleegde geen karaktermoord.”

Ook Marten Fortuyn spreekt bittere woorden over kritiek die Fortuyn moest verduren. Pims broer citeert een column uit Trouw, waarin „de vuile, kale nepprofessor” Pim Fortuyn in verband gebracht wordt met Hitler en waarin Fortuyn aids in zijn darkroom krijgt toegewenst. „Ik stel geen columnisten persoonlijk verantwoordelijk”, zegt Marten Fortuyn, „maar stel wel vast dat er sprake is van collectieve demonisering van Pim.”

Pims chauffeur Hans Smolders, die Volkert van der G. achtervolgde, krijgt een van de gouden manchetknopen die Pim Fortuyn kort voor zijn dood had besteld. ”Onze held, 06-05-03”, luidt de inscriptie in de knoop. Shirley Snel, die de hand van de stervende Pim Fortuyn vasthield, krijgt een gouden reversspeld.

Even na zessen, na een minuut stilte, lopen enkele honderden Fortuyn-aanhangers langs de plaats van de moord. Er groeit een zee van bloemen. Een enkeling krijgt het te kwaad.