Vooral die rijke buit trok en trekt. Nederland, zee en welvaart zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Denk maar aan de VOC. Of aan de West-Indische Compagnie met Piet Hein, de Zilvervloot en appeltjes van oranje. „Zijn daden bennen groot.” En spreken nog steeds tot de verbeelding.

Zelfs de financiële sector laat zich door de zeehelden inspireren. Zo werd de zilvervloot een populaire spaarvorm voor jongeren. En tegenwoordig verheugen de scheeps-cv’s zich in een enorme populariteit. Ga „navigeren op de golven van de wereldeconomie”, was de aansporing die de lezers van deze krant recent op de advertentiepagina aantroffen. Verwacht rendement: 12,3 procent per jaar. Wie gaat mee, gaat mee, over zee…?

Het hoge rendement van de scheeps-cv’s is gebaseerd op drie zaken. Ten eerste het verschil in aankoopprijs en verkoopprijs van het schip. Dat wordt bijvoorbeeld in China gebouwd of gekocht, met als uitgangspunt dat het bij een gunstige verkoopprijs snel weer van de hand wordt gedaan.

Ten tweede de vrachttarieven. Die hangen af van de grootte van het schip. Bij een bulkcarrier van 50.000 ton gaat het algauw om een bedrag van 20.000 euro per vaardag.

Ten derde is er een tijdelijke regeling voor versneld afschrijven, waardoor de fiscus fors meebetaalt aan het verwachte rendement. En wie zou dat nu niet willen? Je zult maar een bankrekening met lage rente hebben waarop je via box 3 van de inkomstenbelasting zelfs bij de huidige inflatie al moet toeleggen.

Cv staat voor commanditaire vennootschap. Het gaat om een eigendomsvorm waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen commanditaire vennoten en stille vennoten. Commanditaire vennoten besturen het bedrijf. Zij voeren het financiële commando. Stille vennoten zijn mede-eigenaar, maar hebben geen rol als bestuurder. Zij investeren en houden zich verder stil. In afwachting van hun rijke buit! Wie wat verdienen wil, wel, die investeert maar stil.

Maar eigenaar zijn ze. En zo kan het gebeuren dat lezers van deze krant die aan de aansporing gehoor hebben gegeven, op zondag in de kerk zitten en met blijdschap in hun hart zingen: „Laat ons de rustdag wijden/ met psalmen tot Gods eer”, terwijl mijlen verderop hún schip stampend en zwoegend de golven van de wereldzeeën trotseert om 20.000 euro bij elkaar te varen. Want het verwachte rendement is gebaseerd op 360 vaardagen per jaar. Een oceanen trotserende bulkcarrier leg je niet zomaar aan de ketting. Ook niet op zondag. Wie renderen wil, wel, die zit niet stil.

Ik lees twee kranten. Een reformatorische en een liberale. Niet verrassend is de overlap beperkt, zeker waar het de advertenties betreft. Je leest tenslotte een krant om wat erin staat en wat er niet in staat. Een verademing, zo’n reformatorische krant. Maar juist de advertenties voor scheeps-cv’s kwam ik in beide dagbladen tegen. Als een van de weinige. En zo kan het gebeuren dat een lezer van deze krant met instemming het commentaar leest waarin de oprukkende koopzondag wordt bekritiseerd –”Laat ons de rustdag wijden”– maar tien pagina’s verder het advies krijgt om te navigeren op de golven van de wereldeconomie. „Wie gaat mee over zee…?”

„Houd het roer recht!”

De auteur is hoogleraar gezondheidseconomie aan de Universiteit van Tilburg. Reageren aan scribent? nietbijbroodalleen@refdag.nl