Dat zegt prof.dr. Peter van Harten donderdag in zijn intreerede als hoogleraar psychiatrie aan de Universiteit Maastricht. Van Harten gaat zich speciaal bezighouden met bewegingsstoornissen bij psychiatrische patiënten, iets waar deze mensen zich meestal erg voor schamen. Ongecontroleerde bewegingen, trillen, verstoorde gelaatsuitdrukkingen, onrust of juist opvallende traagheid zijn uitingen van dergelijk onbeheersbaar gedrag.

Onderzoek onder duizend jonge mensen die voor het eerst medicijnen tegen een dreigende psychose gingen gebruiken, toonde aan dat 30 procent van hen last had van tics. Van Harten gaat nader onderzoeken in hoeverre deze bewegingsstoornissen een alarmsignaal zijn en of ze iets zeggen over de ernst van de ziekte. Dat zou volgens hem kunnen helpen om te voorkomen dat er echt een psychose ontstaat. Patiënten met een psychose zijn verward, hebben meestal last van wanen en hallucinaties, horen stemmen en komen niet zelden tot gevaarlijk gedrag.

Volgens Van Harten komen bewegingsstoornissen door medicijngebruik bij 70 procent van de bewoners van een psychiatrische instelling voor. Toch is er, aldus de hoogleraar, weinig aandacht voor bij behandelaars, terwijl de patiënten er serieus onder lijden. Van Harten stelt dat de tics of stoornissen vrijwel altijd goed te behandelen zijn of zelfs voorkomen kunnen worden. Hij noemt het onterecht dat degenen die eraan lijden meestal te horen krijgen „dat het erbij hoort”.