Het werk aan de koper- en goudmijn is stilgelegd. De Chileense eigenaar verkeert op de rand van een bankroet. „Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Wie zal ons nog herinneren? Niemand. Dus ik moet er nu van profiteren”, zei mijnwerker Edison Pena. Hij was uitgenodigd om zondag de marathon van New York te lopen.

Alleen Carlos Mamani, de enige niet-Chileense mijnwerker bij de groep, heeft een zekere toekomst. De Boliviaan aanvaardde het aanbod van president Evo Morales om naar Bolivia terug te keren en te gaan werken bij het olie- en gasbedrijf YPFB.

De mijnwerkers, die een recordaantal van 69 dagen vastzaten onder de grond, merken ook dat ze minder aandacht krijgen. „Het had een extreem niveau bereikt. De mensen hebben er een beetje genoeg van, ze kijken nu naar iets anders”, zei socioloog Eugenio Tirno.

De kompels kwamen 13 oktober op spectaculaire wijze boven de grond. De overheid had speciale gaten geboord naar hun ondergrondse locatie. Met een bijzondere capsule konden de mannen één voor één naar de oppervlakte worden gebracht. De kompels waren zo’n zevenhonderd meter onder de oppervlakte vast komen te zitten toen een schacht instortte. Slechts bij toeval was ontdekt dat de 33 mannen nog leefden. De eerste zeventien dagen werd aangenomen dat ze dood waren.

De mijnwerkers hebben geweigerd hun ondergrondse ervaringen voor veel geld te verkopen aan media. Ze sloegen veel uitnodigingen af, zoals een aanbod van Israël om daar Kerstmis te komen vieren. Maar het blijkt ook moeilijk hun familieleven voort te zetten.

Maria Segovia, zus van mijnwerker Dario en veelvuldig woordvoerder van de getroffen gezinnen, zei dat haar broer afstand heeft genomen van haar. Hij heeft zich geïsoleerd met zijn vrouw. De grootste problemen zijn echter voor mijnwerker Yonni Barrios. Hij had een vrouw en een maîtresse. Toen die beiden kwamen opdagen bij zijn redding, gingen de vrouwen bijna op de vuist.