De opmaat van die ambities is daarmee een uiterst zwakke: Weet het publiek wie Maunder is? Zonnenberg? Wat een Lenten Cantate is? Hoe de composities zijn opgebouwd? Waarom verzwegen wie de oorspronkelijk voor orgel, koor en solisten geschreven compositie van Maunder –het is dus geen nieuw werk!– zo tekstgevoelig heeft georkestreerd?

Promusic was zo vriendelijk om op verzoek de partituren te sturen. Zo weet ik dat de orkestratie van Gerhart Drijvers is. Eveneens dat dirigent André van Vliet het kennelijk nodig vond Drijvers’ strijkers door een piano te vervangen. Vanwaar toch die tegenwoordige pianomanie binnen het orthodox-christelijke marktsegment?

De koorformatie, afgewisseld met mooie soli, zet een gedisciplineerde en vrij zuivere klank neer. Het bekende tenoreneuvel –de (boven)terts wordt meestal te kelig gezongen– doet zich zelden voor. Complimenten! De partituur vraagt wel om meer dynamiek tussen ppp en ff. De uitspraak van het Engels mag strikter.

Karaktervol bij deze anglicaans georiënteerde en gemakkelijke koorwerken klinkt het orgel van de basiliek in Naarden. Vanwaar echter, anders dan in het voorspel, die overgebonden orgelbegeleiding tussen de versregels?

Veel koren zullen blij zijn met deze edities. De dirigent moet dan wel een orkest kunnen dirigeren en er moet voldoende budget zijn voor de voorgeschreven bezetting!

Penitence, Pardon and Peace (Maunder), The Lord is my Shepherd (Zonnenberg); Promusic (ER22710); € 15,-; promusic.nl