Stel dat dit wel het geval was, dan kon je het volgende meemaken. Je gestolen auto wordt teruggevonden met de dief achter het stuur. De politie besluit de wederrechtelijke automobilist uit de auto te halen om het voertuig terug te kunnen geven aan de eigenaar. Die heeft immers de wagen aangeschaft, betaalt er wegenbelasting voor en heeft dus alle recht om zijn gestolen goed terug te ontvangen. Dus: dief eruit! En wel onmiddellijk.

Maar dat kan dan zomaar niet. Er is weliswaar een fundamenteel recht op eigendom, waar de eigenaar zich op kan beroepen. Maar er is –althans in de geschetste situatie– ook een fundamenteel recht op mobiliteit. Daar kan de rondrijdende dief zich op beroepen. Dus de politie doet maar even niets. Eerst moet de rechter een uitspraak doen. Hij moet in dit specifieke geval het recht op eigendom afwegen tegen het recht op mobiliteit. En dat moet hij bij elke nieuwe aanhouding van een dief met een gestolen auto weer doen.

Wie over deze situatie nadenkt, zal direct concluderen hoe belachelijk dit is. Toch is het voorbeeld tamelijk serieus. Denk in plaats van een gestolen auto aan een gekraakte woning en vervang het recht op mobiliteit door het huisrecht. Dan hebben we in een notendop de situatie die is ontstaan door de uitspraak die het Haagse gerechtshof maandag deed.

Het hof concludeerde dat de nieuwe Wet kraken en leegstand strijdt met de fundamentele rechten zoals die in het EVRM zijn vastgelegd. Dat betekent dat in Europa de regel geldt dat voor elke uitzetting een goedkeuring van de rechter noodzakelijk is. Dat staat echter niet in de nieuwe wet.

Dat levert de bizarre situatie op dat kraken –gelukkig– in ons land verboden is, maar wie die wet overtreedt, kan vervolgens de overheid tarten door gebruik te maken van slepende procedures. Dat is toch de wereld op zijn kop.

Krakers veroveren huizen en panden. Kunnen daar vervolgens jarenlang de boel uitwonen en als de overheid hen wil aanpakken, fluit de rechter de instanties terug.

Critici van de zogenoemde antikraakwet stellen dat de wet als zodanig mankementen vertoont. Daar is destijds ook op gewezen door de Raad van State. Het is inderdaad jammer dat indieners van dit voorstel daar onvoldoende naar hebben geluisterd. Snelle reparatie van de wet is dan ook noodzaak.

Dat neemt niet weg dat het kraken van panden een maatschappelijk onrecht is. Het heeft ook nauwelijks meer te maken met het tekort aan woonruimte. Het gaat de krakers veel meer om het protesteren tegen het beleid van overheid en projectontwikkelaars.

Vanwege die rebellerende idealen, en vooral vanwege het feit dat kraken een schending van het recht op eigendom is, verdient de harde aanpak van het probleem waardering. Krakers mogen geen millimeter ruimte krijgen.