Presentatie boek ‘Watersnood’
OUWERKERK – Na een paar dagen roeien waren de polsen van Wim Schot drie keer zo dik als normaal. „Ik kon niets meer doen.” Samen met een van de mensen die hij van de daken redde, nam de Zierikzeese visser zaterdag de eerste exemplaren van het nieuwe boek van Kees Slager over de watersnood van 1953 in ontvangst.
„Cor van de Tonnekreek in Oude-Tonge, Hubrecht Koster van Yerseke, vissers uit Tholen, vissers uit Zierikzee.” Redders na de ramp. In Schot eert Slager hun inzet na de watersnood die Zuidwest-Nederland trof. De bejaarde Zierikzeeër vertelt kort over zijn reddingswerk. „Mensen op dakjes, zwaaiend met kussenslopen, met van alles. Zelf ben ik nog in het water terechtgekomen, nadat een zwangere vrouw in m’n boot stapte. Maar ik ben weer aan boord geklommen, en je waaide vanzelf weer droog.”
Zaterdag was het 57 jaar geleden dat het laatste dijkgat werd gedicht door het invaren van een caisson in de bres bij Ouwerkerk. De caisson biedt nu –met drie andere– ruimte aan het Watersnoodmuseum. Slager presenteert er zijn boek ”Watersnood”: 672 bladzijden, groot en dik, 4,5 kilo zwaar, met zo’n duizend foto’s.
Hans Akkersdijk –ook hij krijgt een exemplaar– was een van de eerste fotografen die het rampgebied binnentrokken. Zijn opnamen prijken in het boek.
Ria Geluk –een meisje dat door Schot gered werd– vertelt over de kleurenfoto’s die het museum bij de vijftigste watersnoodherdenking kreeg van de zoon van een Amerikaanse helikopterpiloot. Tot dat moment waren nauwelijks kleurenopnamen van de ramp bekend.
Slager beschreef alle 47 grote watersnoden die het gebied sinds 1014 troffen. Het boek eindigt met de vraag of zo’n ramp opnieuw kan plaatsgrijpen. Daarover verschillen de meningen van de deskundigen. Zelf is Slager optimistisch. „We worden genoeg opgeschrikt door stormvloeden elders op de wereld. Dat houdt ons scherp. Na de orkaan bij New Orleans werd in Nederland opeens de commissie-Veerman ingesteld.”
Is de toenemende aandacht voor de watersnood verklaarbaar? „Een publiciteitsgolf ontstaat pas geruime tijd na een ramp; dat zag je ook bij de Tweede Wereldoorlog”, zegt de schrijver. „Misschien is een oorzaak dat veel mensen die de watersnood als volwassene meemaakten, zijn overleden. Rond 2003 begonnen opeens allerlei boekjes met persoonlijke verhalen te verschijnen. Verhalen van mensen die tijdens de ramp nog jong waren. Misschien kunnen ze er zo goed over praten doordat het toch allemaal wat minder hard is aangekomen dan bij de oudere generatie.”
Drie dijkgraven ontvangen uit zijn handen een exemplaar van zijn lijvige boek. Vanwege hun taak voor de toekomst. Daarover bestaat wel enige zorg, zegt J. Klepper uit Ouddorp: „Voor het huidige dijkversterkingsprogramma komen we vanaf 2012 meer dan 1 miljard euro tekort.”
