Janne IJmker sprak zaterdag op de jaarlijkse literatuurdag, georganiseerd door het Christelijk Literair Overleg, het Nederlands Bijbelgenootschap en het literair tijdschrift Liter. De dag mag zich verheugen in een toenemende belangstelling. Zaterdag waren er tweemaal zoveel bezoekers naar het Guido de Brès-college in Amersfoort gekomen dan vorig jaar, meer dan negentig. Met genoeg deelnemers konden alle acht voor de middag geplande workshops –onder anderen van Joke Verweerd en Aad Wagenaar– doorgang vinden.

Het ochtendprogramma was deze keer op een wezenlijk punt anders dan andere jaren. De seculiere, niet-christelijke schrijver ontbrak. Daardoor waren de bezoekers geen getuigen van uitwisseling en discussie tussen een gelovige en een niet-gelovige schrijver/schrijfster. In plaats daarvan vertelden Janne IJmker en Mance ter Andere vanuit hun geloof over hun schrijverschap, hun aarzelingen, problemen en hun zekerheden. Janne IJmker deed een boekje open over haar keuze voor de geschiedenis als omgeving van haar romanpersonages zoals Elsje uit ”Achtendertig nachten”.

De nieuwe roman van Janne IJmker zal over het leven van het zoontje van Elsje gaan. De schrijfster wil in deze roman in wording weten hoe het jongetje opgroeit, „hoe hij mens wordt”. Dat wij mensen allen op de een of andere manier gekwetst worden, ziet Janne IJmker als onvermijdelijk in het leven. Met die kwetsures komt het erop aan dat wij zicht krijgen op de genade van God: „Ik ben geworden en kan opnieuw worden”.

De voordracht van Mance ter Andere, schrijver van het veelbesproken boek ”Jij”, bestond uit fragmenten uit de genoemde roman: „stukjes die weergeven wat mij ten diepste beweegt”. Voor Ter Andere begint het schrijven van een roman met een collage aan ervaringen. Deze ervaringen gaan uiteindelijk deel uitmaken van een gelijkenis. Om dat te doorzien, „moet je je ogen anders accorderen”. De kern van de levensvisie van deze schrijver is dat het goede dieper reikt dan het kwade. „Het leven is de zoektocht naar de presentie van de initiator, van God de Vader.” Mance ter Andere is een woordkunstenaar. Door zijn slechte articulatie kwam deze voordracht jammergenoeg niet geheel uit de verf.

Dat gold niet voor de twee resterende optredens uit het ochtendprogramma, van de dichters René van Loenen en Ria Borkent. René van Loenen vertelde over de ”schriftgedichten” die hij in opdracht van het Friesch Dagblad maakt. Door de vele gedichten die hij tijdens zijn halve uur voordroeg, maakte van Loenen zichtbaar dat „poëzie en religie broer en zus zijn”. Beiden „stellen aanwezig wat er materieel niet is”. Dichten is een soort pelgrimage. Het doel is niet om aan te komen, maar het doel is de weg, aldus René van Loenen.

Ria Borkent kwam in haar bijdrage met de mededeling dat de door haar gemaakte Nederlandse vertaling van de “Matthäus-Passion” van Johann Sebastian Bach op 6 april 2011 in het Concertgebouw in Amsterdam zal worden uitgevoerd. Op Goede Vrijdag volgend jaar zal de EO een uitzending van deze uitvoering brengen. De directe aanleiding van de vertaling is het derde lustrum (de vijftiende verjaardag) van het Christelijk Literair Overleg. Ria Borkent legde in Amersfoort haar kaarten als vertaler open op tafel: soms was het nodig om het oorspronkelijke culturele kader wat op te rekken. Bij Bach gaat het om de geloofscultuur van een andere tijd, de Barok. Maar de kern van de evangelische boodschap moest uiteraard behouden blijven. Volgens Borkent heeft de vertaling juist in dit opzicht een krachtige functie. In haar woorden: „In vertaling zie je de geloofsinhouden scherper”. Zij doelt daarmee op de mogelijkheid voor Nederlandse luisteraars (in Naarden bijvoorbeeld) om zich niet langer te verschuilen achter het verouderde Duits maar zich de vraag te stellen: „Doe ik zelf een beroep op het leven en sterven van Christus?” De Nederlandse vertaling kan dus confronterend zijn voor het geseculariseerde Nederlandse oor.

De literatuurdag 2010 werd opgeluisterd door een optreden van de a cappella-zanggroep ”Achteloos”.