Nederland warmt ongeveer twee maal zo snel op als het mondiale gemiddelde, dat door het klimaatbureau van de NASA op 0,2 graden is gezet. Volgens een klimaatanalist van Meteovista / Weeronline.nl heeft dit bureau de meest actuele cijfers, maar zijn andere bronnen iets behoudender.

Op de wereldwijde opwarming hebben de oceanen een dempende werking door het grote wateroppervlak. Dat is de eerste verklaring voor het feit dat Nederland boven het mondiale gemiddelde komt. Ten tweede ligt het relatief dicht bij de Noordpool, waar de opwarming het grootst is. In Canada en Siberië is de opwarming sterker dan bij ons. Bij de toendragrens is het de afgelopen tien jaar 6 graden warmer geworden. Rond de evenaar ligt de opwarming op het gemiddelde van 0,2 graden.

De grote opwarming op de Noordpool komt doordat het (besneeuwde) zee-ijs in de Noordelijke IJszee minder uitbreidt en er minder sneeuw ligt in met name Canada en Siberië. Daardoor wordt op het noordelijk halfrond in de zomer, herfst en lente minder zonlicht gereflecteerd en meer straling geabsorbeerd en omgezet in warmte. Dit versterkt de opwarming op het hele halfrond. Hoe hoger de breedtegraad, des te sterker het effect. Rond de evenaar heeft de (bolle) aarde een veel grotere oppervlakte, waardoor deze zone het gemiddelde sterk tempert.

Dat de opwarming de afgelopen tien jaar voor Nederland een stuk hoger is uitgevallen, heeft de klimatologen verrast. Uitgesplitst is de middagtemperatuur met 0,49 graden gestegen en de nachttemperatuur met 0,33. Daarbij is het in de lente 0,54 graden warmer, in de zomer 0,47 graden, in de herfst 0,42 graden en in de winter 0,14 graden.

Een gemiddelde Nederlandse dag heeft nu een kwartier extra zon. Dat is waarschijnlijk een lokaal klimaateffect, doordat de industrie minder (roet)vervuilend is dan in het verleden. Daardoor komen minder mist en laaghangende stratusbewolking voor, met als gevolg intensievere zonnestraling.