Verenigd en vurig gebed zal het geestelijk tij keren
Laten christenen in Nederland zich verenigen in vurig en aanhoudend gebed. Dan mogen we verwachten dat het verval in kerk en samenleving gekeerd wordt, reageert ing. C. M. Uijl op Teun van der Weijden (RD 26-10).
„Als Nederland zich niet bekeert, wacht het oordeel”, aldus Teun van der Weijden. Ik waardeer het dat hij de vinger legt bij de nood waarin ons volk verkeert. Maar moeten we ons volk in deze tijd op deze manier aanspreken? Laten we geen vraagtekens zetten of het zoeken naar God nog wel zal gebeuren, maar laten we voluit vertrouwen stellen in onze God.
Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde. Hij heeft Zijn bloed gegeven. Hij roept ons ook nu toe dat we ons aan Hem zullen geven en belooft dat Hij ons zal vrijmaken van de macht van de zonde en dat Hij ons de kracht zal geven om Hem te dienen. „Wat gij bidden zult in mijn Naam, Ik zal het doen.” In Johannes 14 wordt dit tot drie keer toe herhaald! God wil er van Zijn volk om gebeden worden (Ez. 36:37).
Ja, zegt men dan, dat staat wel in de Bijbel, maar geldt het ook voor ons? Deze zomer kreeg ik het boekje ”De kracht van het gebed” in handen. Het beschrijft de opwekking in New York 150 jaar geleden. Hieruit blijkt duidelijk dat de Heere Zijn Geest wil geven aan allen die Hem erom vragen.
In New York begint een kerkelijke gemeente in september 1857 zo maar met een wekelijkse gebedssamenkomst. Met bidt vurig en verootmoedigt zich voor God. Er is een groot verlangen dat God Zich verheerlijkt in het uitstorten van Zijn Geest. De belangstelling wordt zo groot dat na men na twee weken al dagelijks gebedsbijeenkomsten gaat houden. Na een maand slaat het vuur over naar andere kerken en na twee maanden breidt het zich uit naar vele andere plaatsen. Deze opwekking is tot grote zegen. Honderdduizenden in heel Amerika komen tot geloof.
Deze geschiedenis wijst ons de weg die we moeten gaan om de ontkerkelijking te keren en het Godsgeloof in Nederland te versterken. Dit doel kan alleen worden bereikt door het verenigd onophoudelijk gebed van mannen en vrouwen die hun hart geven om op Christus te wachten in de verzekering dat Hij zal geven wat ze ook verlangen. Een van de grote kenmerken van onze tijd (na Pinksteren) is dat het verenigd onophoudelijk gebed veel vermag en bekroond wordt met de kracht van de Heilige Geest.
Juist de plaatsen waar de afgelopen dagen interkerkelijke Reformatieherdenkingen werden gehouden en waar verschillende Christusbelijdende kerken zijn, zijn bij uitstek geschikt om hiermee te beginnen. Ook in New York waren het leden van diverse kerken die bijeenkwamen. Dit gaf een grote samenbinding.
Ook in New York verloor de kerk destijds invloed en nam de wereldgelijkvormigheid toe. Er was ook een financiële crisis, wat grote zorgen gaf. Maar de Heere verhoorde de gebeden. Dat wij geen resultaten zien, komt doordat we zo koud zijn dat we er weinig om vragen. God is niet karig, maar wij hebben vaak zulke geringe gedachten van Hem. Het is niet dat de Heere ons niet genadig wil zijn, maar willen wij ons verootmoedigen en het Hem smeken?
De auteur woont in Sommelsdijk en is oud-ouderling van de Gereformeerde Gemeenten.