De laatste jaren sluiten veel kerken en kloosters de deuren, waarbij niet altijd duidelijk is wat er met de inventaris moet gebeuren. Het gebouw zelf krijgt vaak een nieuwe bestemming, bijvoorbeeld een winkel of woningen. De komende jaren sluiten gemiddeld twee kerken of kloosters per week, schat het Museum Catharijne Convent in een toelichting. Opslag van alle tienduizenden voorwerpen die daarbij ‘vrijkomen’, is onmogelijk.

Met de richtlijn moet de culturele waarde van een voorwerp, zoals een Mariabeeld of een oude kerkbank, worden bepaald. Er wordt niet alleen gekeken naar de historische waarde van een object, maar bijvoorbeeld ook of het veel betekenis heeft gehad voor de geloofsgemeenschap.

Van de uitkomst van dat onderzoek hangt af waar een voorwerp heen gaat. Dat kan een andere kerk zijn, in Nederland of in andere landen of een museum. Ook verkoop en vernietiging („in het uiterste geval”, aldus het museum) zijn opties. Zo zijn gouden kazuifels (priestergewaden) erg gewild in orthodoxe gemeenschappen in het voormalige Oostblok.

De richtlijn maakt deel uit van het project Roerend Religieus Erfgoed in Nederland, waarvoor het ministerie van OCW subsidie heeft verleend.