En dat terwijl de urgentie hoog is. Zo kwam het Wereld Natuur Fonds (WNF) vorige week met een kersvers rapport (”The Living Planet Report 2010”), waarin het meldt dat de soortenrijkdom in de tropen de afgelopen veertig jaar met 60 procent is gedaald. Ook van andere zijden klinkt een alarmerend geluid: de biodiversiteit ging nog nooit zo hard achteruit als in onze tijd.

Het verlies aan soortenrijkdom op aarde en de betekenis daarvan voor een leefbare wereld is wel vergeleken met een spelletje mikado. Telkens wanneer een stokje wordt weggehaald dreigt het geheel in elkaar te klappen. Zolang er maar voldoende stokjes over zijn gebeurt dat niet, maar er komt een moment dat een stokje wel de doorslag geeft en het bouwwerk inzakt.

Wie zal een keer brengen in deze treurige trend? Als een vermoeide en versleten zin staat het op de agenda van de top in Nagoya: voor de komende tien jaar moeten we nieuwe doelen formuleren en ervoor zorgen dat die wel worden gehaald.

Intussen mogen christenen zichzelf wel eens bevragen wat zij concreet bijdragen aan het behoud van de schepping. Die laatste term zegt het al: christenen hebben alle reden om zich daar druk om te maken, omdat de aarde en alles wat daarop leeft niet van ons mensen is, maar van God. Desondanks zien veel christenen natuurbescherming nog altijd als iets wat je erbij kunt doen. Of ze zien het als een typisch linkse hobby. Wilders mag die term dan nu te pas en te onpas in de mond nemen, christenen hadden hem al veel langer tussen de oren: antiracisme, ontwikkelingshulp, natuurbehoud, dat was lange tijd iets voor wereldse progressievelingen. Dat klonk rechtzinnig, maar was het niet vaak een uiting van geestelijke armoede omdat wij de doordenking van het Bijbels getuigenis op die terreinen achterwege lieten? Of was het arrogantie, omdat christenen er graag exclusieve, van de wereld onderscheiden standpunten op nahouden?

Hoe het ook zij, anderen om hun linkse hobby’s zwartmaken en zelf aan de kant blijven staan, kan vandaag de dag niet meer als het om natuur- en milieubehoud gaat. De wereld heeft schreeuwend behoefte aan mensen die doen wat ze geloven: die de schepping belijden én behouden. Nu wordt nergens in de Bijbel gesuggereerd dat christelijk getuigen vette koppen in de krant vereist, integendeel. Wie in het kleine getrouw is, díé mag Gods zegen verwachten. Helpen om Zijn schepping te behouden, dat doe je in je eigen omgeving, in de buurt en bij de super. Degene die van deze noodzaak nog niet is overtuigd, die spelle zorgvuldiger de Bijbel. Wellicht dat af en toe mikado spelen ook helpt.