Bij het opstellen van het internationale Kyotoprotocol werd afgesproken dat de EU-landen hun uitstoot in de periode 2009 tot 2012 met 8 procent zouden verlagen. Naar verwachting komen de vijftien oude lidstaten van de Unie uit op 14,2 procent. De groep nieuwe lidstaten liggen ook op schema. Dat betekent dat de EU betere resultaten boekt dan was overeengekomen.

Sceptici wijzen erop dat deze forse reductie van broeikasgassen voor een deel te maken heeft met de economische crisis. Daar zit een kern van waarheid in. Het zal duidelijk zijn dat verminderde economische activiteit ook verlaging van de afvalsstoffen tot gevolg heeft.

Dat is echter niet het hele verhaal. Uit de rapportage van de eurocommissaris voor klimaat blijkt dat de reductie vooral ook het gevolg is van milieumaatregelen die de achterliggende jaren zijn genomen.

Toen de afspraken voor het Verdrag van Kyoto werden gemaakt, was er veel kritiek van sceptici, politici en het bedrijfsleven. De afspraken zouden niet reëel zijn; ze waren onuitvoerbaar. Nu blijkt dat het wel mogelijk is om maatregelen te nemen. Bovendien maakt het rapport helder dat ze effect hebben.

De EU-rapportage bewijst ook dat het belangrijk is om klimaatafspraken te maken in internationaal verband. Weliswaar heeft elk land een eigen verantwoordelijkheid als het gaat om milieuzorg, maar het is onmogelijk om als enkele staat het wereldwijde klimaatprobleem aan te pakken. Bovendien is er dan snel de neiging om eerst maar eens te kijken wat anderen doen. Alleen wanneer landen gezamenlijk afspraken maken, valt er resultaat te boeken.

Van belang is natuurlijk wel dat álle landen meedoen. Het is daarom jammer dat een aantal grote industrielanden, Amerika voorop, wel willen meepraten over het klimaat maar geen handtekening zetten onder het verdrag. Evenzo is het laakbaar dat er landen zijn die wel het Verdrag van Kyoto hebben getekend, maar nauwelijks werk maken van het nakomen van de afspraken. Positief is daarom dat de EU het plan van aanpak serieus heeft opgepakt.

Dat de Europese lidstaten nu voor­liggen op schema, betekent niet dat er reden is om te vertragen. Integendeel, al was het maar om daarmee een goed voorbeeld te geven aan andere westerse landen. Ook al zijn er mensen die beweren dat het probleem van de uitstoot van broeikasgassen zwaar wordt overdreven, de werkelijkheid is dat de toekomst van het klimaat nog lang niet is veiliggesteld.

Natuurlijk kan men vragen stellen bij het werk van klimaatgoeroes en milieuactivisten. Ze hebben soms een drammerigheid waarbij velen zich ongemakkelijk voelen. Maar met de bezwaren tegen hun optreden mag het probleem van de milieuvervuiling niet ontkend worden. Het beheer van de schepping moet ieder ter harte gaan als dienst aan de Schepper en uit zorg voor volgende generaties.