Normaal leggen bultruggen ongeveer vijfduizend kilometer af tijdens hun migratie naar de plek waar ze jongen krijgen. De mannetjes migreren vaak verder dan de vrouwetjes. De extreem lange reis van het vrouwtje laat volgens de wetenschappers zien hoe goed de dieren zich aan veranderende omstandigheden aan kunnen passen.

Het vrouwtje werd voor het eerst gezien en gefotografeerd voor de zuidoostelijke kust van Brazilië in augustus 1999. Twee jaar later werd het dier weer gezien, maar nu voor de oostkust van Madagaskar. De kortste weg tussen deze twee locaties is 9800 kilometer. De walvis kon herkend worden aan de kenmerkende staart en het patroon daarop.

De onderzoekers denken dat de walvis vanuit Brazilië eerst naar de Zuidelijke Oceaan is gezwommen om te eten en van daaruit doorgezwommen is naar Madagaskar op zoek naar een partner. Tot nog toe werd altijd gedacht dat bultruggen alleen van noord naar zuid en vice versa zwommen, maar deze reis lijkt ook te wijzen op migratie van oost naar west en terug.

Over bultruggen is niet zoveel bekend, behalve dat ze vaak grote afstanden afleggen. Het ging jarenlang niet goed met de soort door de walvisjacht, maar sinds 2008 staat het dier niet meer als kwetsbaar te boek op de rode lijst met bedreigde diersoorten. De bultrug staat nu in de laagste klasse, wat inhoudt dat er een laag risico op uitsterven is.