De kamerleden ontvingen bij de brief een plastic model van een foetus van tien weken oud. De brief is mede gestuurd namens de rooms-katholiekee stichting Stichting Recht Zonder Onderscheid.

Monseigneur De Jong spreekt zijn verdriet uit dat in de troonrede geen woord is gerept over de abortuspraktijk, terwijl „ in Nederland jaarlijks meer dan 30.000 kinderen in de

moederschoot worden vermoord. Inmiddels is sinds de invoering van de Wet afbreking zwangerschap op 1 mei 1981 inmiddels bijna een miljoen mensen de toegang tot Nederland definitief ontzegd, ja ze hebben het daglicht niet eens mogen zien. Aan de discriminatie van onschuldige mensen, waarvan de eigen moeder zegt dat ze voor een probleem gaan zorgen, wordt geen einde gemaakt. In plaats van hulpverlening wordt voor de doodstraf gekozen. Hoe is het mogelijk dat we –terecht– veel aandacht geven aan het vinden van vermoorde baby’s, als we onze ogen sluiten voor het verdwijnen van zoveel anderen?”

De Jong wijst erop dat het niet om „zomaar een klompje cellen, maar een reeds zeer hekenbaar mensje” gaat. „Wie durft te beweren dat hier geen mens wordt gedood, moet aantonen waarom dit nog geen mens is.”

De levensvatbaarheid buiten de moederschoot –waar de 24 weken van zijn afgeleid– kan geen criterium zijn, stelt de hulpbisschop.

De theoloog is kritisch over de partijprogramma’s van veel partijen. Waarom „aandacht voor de democratische grondslagen van onze maatschappij, als er mensen a priori niet mogen meedoen? Waarom worden bij sociale programma’s deze zwaksten in onze maatschappij doodgezwegen? Waarom wel aandacht voor vrijheid van moeders, maar niet voor de vrijheid van deze kinderen die met voeten wordt getreden? Waarom veel geld uitgegeven aan binnenlandse veiligheid, als we niet proberen te voorkomen dat de moederschoot tot een ground zero wordt?”, stelt hulpbisschop de Jong die geestelijk adviseur is van de Stichting Recht Zonder Onderscheid.

De briefschrijver vraagt zich ook af „waarom niet op de bloedige post van de abortusklinieken” wordt bezuinigd. „Vrouwen in Nederland hoeven immers niet te betalen voor de behandelkosten van een zwangerschapsafbreking; die 10.000.000 euro per jaar worden betaald uit de AWBZ. Mogen we mensen verplichten daaraan mee te betalen? De kosten voor de samenleving zijn overigens nog veel hoger, als we de nazorg meerekenen voor vrouwen die in psychische nood gaan verkeren. Vele moeders en vaders hebben immers spijt dat ze hun kind niet meer kunnen liefhebben. Ze zien andere kinderen met andere ogen: daar had ook mijn kind kunnen lopen.

De brief met het foetusmodelletje is bij sommige kamerleden niet goed gevallen. Zo uitte Tweede Kamerlid Jeanine Hennis (VVD) woensdag felle kritiek op de brief. Zij noemt de brief walgelijk. Ook D66-Kamerlid Pia Dijkstra uitte kritiek. Zij vindt dat „een kind ongewenst geboren laten worden een heel slecht begin van een leven” is. „De keuze daarover is wat mij betreft aan het individu en aan niemand anders”, zei Dijkstra.

Woensdag vond voor het Tweede Kamergebouw een gebedsbijeenkomst tegen het abortusbeleid plaats.