Chinezen mogen slechts een kind hebben om de explosieve bevolkingsgroei in de Volksrepubliek tegen te gaan. De maatregel heeft volgens de overheid inmiddels vierhonderd miljoen geboortes voorkomen. De bevolkingsgroei is door het beleid aanzienlijk vertraagd. China telt circa 1,3 miljard inwoners.

De eenkindpolitiek kent ook nadelen. China heeft een enorm overschot van zeker 32 miljoen jongens, die vermoedelijk in de toekomst geen vrouw kunnen vinden. Veel ouders laten abortus plegen als ze weten dat hun baby een meisje is. Een jongen is veelal meer gewenst. Door die keuzes zijn ook de zogenaamde ‘kleine keizers’ ontstaan, jongens die door ouders en grootouders schandalig verwend worden.

De kinderen van de eenkindgeneratie dragen daarnaast een grote economische last als ze ouder worden, omdat ze in hun eentje financieel voor de familie moeten zorgen. Deze kinderen zijn volgens onderzoek vaker depressief en eenzaam. De Chinese overheid maakt zich verder zorgen over de draagkracht van de jonge generatie, nu er een enorme vergrijzing aan zit te komen.

De roep om het eenkindbeleid af te zwakken met het oog op de vergrijzing heeft echter geen gehoor gevonden in Peking. Alleen in Tibet en Xinjiang wordt de eenkindpolitiek minder streng toegepast. Die gebieden worden in hoog tempo ‘verchineest’ doordat Peking er Han-Chinezen naartoe stuurt. Zij mogen meerdere kinderen krijgen om tegenwicht te bieden aan de populatie etnische Tibetanen en Oeigoeren.

Vrouwen in de grote Chinese steden krijgen tegenwoordig gemiddeld 1,3 kinderen. Stellen die voldoende inkomen hebben, kunnen een vergunning kopen om legaal een tweede kind te krijgen. Dat is echter voor het merendeel van de bevolking te duur.