Beschrijving documentaire over Rijssen
In ”Rijssens stille oorlog” beklaagt de Turkse huismoeder Fatma Özturk zich erover dat er een soort stille oorlog woedt in Rijssen. „’s Zondags hebben we tegenover ons huis drie keer op een dag parkeeroverlast van mensen die naar de kerk willen. Als zulke taferelen zich elke vrijdag rond de moskee zouden voordoen, zou de politie denk ik heel druk zijn.”
De vrouw die haar kinderen naar een christelijke school stuurt, ervaart een paradox. „We moeten inburgeren, maar toch is er een onzichtbare barrière. Ik doe stinkend m’n best, maar mijn frustratie is dat ik door de Rijssenaren nog steeds als allochtoon wordt behandeld en gezien. Wat moet ik nog meer doen om een volwaardige plek in deze gemeenschap te krijgen?”, vraagt de vrouw zich hardop af.
Moeiteloos schakelt ze over naar een veel bredere context van haar bestaan. „De enige manier om er in Rijssen, Nederland en eigenlijk in heel de westerse samenleving bij te horen is afstand doen van mijn geloof. De islam wordt als bedreiging gezien. Er is een stille oorlog gaande.”
De Turkse moslim Sahin Yilmaz, intussen voormalig lid van de schaduwfractie van de PvdA, wil graag in de gemeenteraad gekozen worden. Voorafgaand aan de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen maart foldert hij dat het een lieve lust is. In beeld komen vooral oudere Turken met wie hij het gesprek aangaat. In het Turks, dat wel.
Hetzelfde geldt voor imam Mohammed Yildirim, die het „onbegrijpelijk” vindt dat hij Nederlands moet leren. „Ik snap niet dat ik in een vrij en democratisch land wordt gedwongen wordt om via een taalcursus Nederlands te leren”, fulmineert hij in zijn moedertaal.
Op de uitslagenavond van de gemeenteraadsverkiezingen blijkt dat PvdA-schaduwfractielid Yilmaz niet in de raad komt. „De Turkse gemeenschap heeft wel op me gestemd, maar de autochtone PvdA-stemmer heeft het laten afweten”, zo laat hij gedesillusioneerd weten.
SGP-fractievoorzitter Beens toont zich opgelucht dat Yilmaz niet in de raad komt. „Ik zou het niet leuk vinden en zelfs heel erg als voor het eerst in de geschiedenis van Rijssen een nieuw raadslid zou zweren met de hand op de koran.”
De hersteld hervormde Wieger Smeijers van Rijssen Boekenhuis is kort over de islam. „De God van de moslims is niet de ware God. De moslims worden bedrogen. Het is triest dat ze een dwaalleer aanhangen. De mensen zelf zijn niet verkeerd, maar hun leer.”
Een trouwe klant in zijn boekhandel is Felix Schonewille die eerlijk en open vertelt hoe God hem uit de wereld heeft getrokken. Schonewille ziet liever geen moskee. „De valse godsdienst moet geweerd worden, vindt hij. „Dat gegeven van artikel 36 is in de huidige politieke situatie losgelaten. Op basis van overeenkomsten tussen christendom en islam zoeken naar een soort compromis is uit den boze.”
Toch verzet Schonewille zich tegen de ideologie van Wilders die liefst alle islamieten het land uit werkt. Hij wijst op het belang van de christelijke naastenliefde die ook aan de islamitische medemens bewezen moet worden.
Geboren Staphorster en bij de laatstgehouden verkiezingen kandidaat voor de SGP in de Tweede Kamer, Roelof Bisschop, ontmoette zijn vrouw in Rijssen. Hij benadrukt vooral het wezenlijke verschil tussen islam en christendom. „Als het gaat om het werk van Christus zijn de verschillen tussen islam en christendom cruciaal”, benadrukt hij. „Ik geloof niet in compromissen. De kern van de islam is nooit te vereenzelvigen met het christendom. Er is strijd tussen Allah en Jezus die in feite al is gewonnen door Jezus Christus. Wij wachten op Zijn wederkomst. Zo lang als die uitblijft, gaat de strijd nog door.”