Marco P. zit „heel diep ingebed in het criminele milieu”, aldus de officier. In de periferie van P. doken tal van grote namen uit dat milieu op, onder wie Willem Holleeder, John Mieremet en ex-advocaat Evert Hingst. De twee laatstegenoemden werden geliquideerd, zoals wel meer lieden die P. zou hebben gekend.

In 2006 startte justitie onder de codenaam Positano een onderzoek naar de handel en wandel van P. Op 30 maart 2009 leidde dat onderzoek tot de arrestatie van P., die zich op dat moment volgens justitie had verschanst in een zwaarbeveiligde villa in Cannes, met een schietklaar jachtgeweer binnen handbereik. P. zou op de vlucht zijn geslagen voor boeven die een appeltje met hem te schillen hadden. Of dit ook echt aan de orde was, blijft enigszins in het midden: Marco P. heeft ervoor gekozen zich consequent te beroepen op zijn zwijgrecht.

Het belangrijkste feit op de zeer uitvoerige aanklacht tegen P. is het zogeheten gewoontewitwassen: volgens de officier heeft P. jarenlang „zeer frequent witgewassen door grote geldbedragen en bezittingen af te schermen door achterblijvers te ondersteunen in levensonderhoud, door panden op zijn naam te zetten of over te dragen tegen niet zakelijk bepaalde bedragen.”

Als witwasser diende P. onder anderen drugshandelaren en plegers van ramkraken. De officier hekelde de rol van de succesvolle witwasser, die zware misdaad in stand houdt en bevordert. Met hun investeringen en bestedingen kunnen criminelen invloed krijgen op personen en legale sectoren, zo betoogde de aanklaagster.

De eis van de officier geldt tevens een reeks ondergeschikte feiten, zoals valsheid in geschrifte, oplichting en afpersing. Marco P. geldt ook nog als verdachte in een groot drugsonderzoek, maar die zaak is eerder dit jaar afgesplitst. In de witwaszaak komt justitie later nog met een ontnemingsvordering.

Vrijdag pleit P.’s advocaat Rutger Lonterman.