Het noodkabinet-Leterme III zou niet alleen kunnen zorgen voor een volwaardige begroting, het zou ook het EU-voorzitterschap dat België tot eind dit jaar bekleedt beter kunnen vervullen.

Iets vergelijkbaars gebeurde in 2007, toen tijdens een vastzittende formatie het overgangskabinet-Verhofstadt III aantrad. Ook in Nederland is de constructie niet ongewoon: zo werd het kabinet-Balkenende II na zijn val in 2006 tot de verkiezingen voortgezet als het missionaire Balkenende-III.

Leterme-II, bestaande uit Vlaamse christendemocraten en liberalen en Franstalige christendemocraten, liberalen en socialisten, viel in april na geruzie over de splitsing van het tweetalige kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde. Bij de verkiezingen van 13 juni werden de Vlaams-nationalistische N-VA en de Franstalige socialisten (PS) de grootste partijen.

Regeringsonderhandelingen onder leiding van PS’er Elio Di Rupo, waaraan naast de twee verkiezingswinnaars ook de Vlaamse en Franstalige christendemocraten en groenen en de Vlaamse socialisten meededen, liepen anderhalve week geleden stuk. Koning Albert II heeft twee bemiddelaars aan de slag gezet die de besprekingen moeten vlottrekken. De informatie die over hun werkzaamheden naar buiten sijpelt, duidt niet op een snelle doorbraak.

Intussen klagen ministers uit het kabinet-Leterme II over gebrek aan bewegingsvrijheid dat hun demissionaire status meebrengt. Minister voor Begroting Guy Vanhengel (een Vlaamse liberaal) wijst er in De Morgen op dat als de formatie nog lang duurt er straks veel meer bezuinigd moet worden dan de voorziene 25 miljard euro. „Dat is heel gevaarlijk”, waarschuwt hij.