Vragen bij Israëlbeleid van PKN
UTRECHT – Gaat het de goede kant op met het Israëlbeleid van de Protestantse Kerk? Die vraag kwam maandag uitdrukkelijk naar voren tijdens de landelijke ontmoetingsdag voor vrijwilligers in het Israëlwerk.
Tijdens de bijeenkomst in het Protestants Landelijk Dienstencentrum in Utrecht sprak de scriba van de kerk, dr. A. J. Plaisier, over het Israëlbeleid. Hij noemde de nota over het Israëlisch-Palestijnse conflict, de zogeheten IP-nota, die de synode in 2008 heeft aangenomen. Zowel aan Joodse als aan Palestijnse zijde zijn diepe wonden geslagen, zei hij. De kerk wil vooral behulpzaam zijn bij het gesprek tussen Joden en Palestijnen en bij het zoeken naar verzoening. „Zonder partij te kiezen, verricht de kerk bescheiden dienstwerk.”
Een aanwezige stelde dat de IP-nota een versmalling is van het beleid. Een ander vroeg zich af: „Verschuilen we ons niet achter het raadsel Israël, omdat we het niet meer concreet over Israël durven te hebben? Komt het accent zo niet te liggen op de organisatie Kerk in Actie, die het werk doet?” Weer een ander meende dat de Israëlprojecten van Kerk in Actie uitsluitend bedoeld zijn voor Palestijnen. Ook kwam de vraag aan de orde of er niet te veel geld gaat naar Sabeel, het centrum voor Palestijnse bevrijdingstheologie. Een aanwezige toonde zich bezorgd over de contacten van de kerk met Sabeel en sprak over „selectieve humaniteit.” Een volgende constateerde een „steeds inniger vrijage” met Sabeel. „We hebben wel een taak ten opzichte van de Arabische christenen, maar ik zie niet in dat het via zo’n organisatie moet.”
Dr. Plaisier gaf aan dat de focus van het werk in Israël ligt op heling van de trauma’s aan beide zijden. „Kerk in Actie focust op trainingsprogramma’s van beide kanten. Er wordt geen partij gekozen.” Met betrekking tot Sabeel zei de scriba niet te willen weten van het woord „vrijage.” Hij noemde Sabeel een „kritische gesprekspartner.” „Dat er eenzijdigheid is, zal waar zijn, maar het betekent niet dat Sabeel geen gesprekspartner kan zijn.”
Over de brief die het moderamen van de synode dit jaar schreef aan de Israëlische overheid naar aanleiding van het door Palestijnse christenen geschreven Kairosdocument ”Het uur van de waarheid”, zei hij: „Die brief is misschien te ver gegaan, maar we hebben geen arrogante toon aangeslagen. We hebben Israël niet de les willen lezen.” Dr. Plaisier deelde mee dat het moderamen volgend jaar in Israël met betrokken partijen zal spreken over de tegenstellingen. Dat gesprek zal niet alleen over het conflict gaan.
Er was ook kritiek op de bezuinigingsmaatregelen van de PKN inzake het gesprek met Israël. Dr. Plaisier zei de hartenkreet gehoord te hebben, maar gaf aan dat de synode een besluit genomen heeft waaraan de kerk zich dient te houden.
