Het respect voor het volk van Israël werd mevrouw Van Diggelen bijgebracht door haar vader. „Dat ik voor dit boek kies, is een ode aan hem. Ik kom uit een gezin van twaalf kinderen, maar mijn vader nam de tijd om ons echt te leren lezen. En lezen en lezen zijn twee. Ook kon hij prachtig vertellen over de geschiedenis van het Joodse volk. Hij geloofde met Wilhelmus à Brakel dat het hele Joodse volk zalig zal worden en gaf dat ook aan ons door. Dat startpunt is voor mij heel bijzonder en waardevol.”

De interesse voor het Jodendom is Van Diggelen bijgebleven. Ze heeft daarom ook heel wat boeken van Elie Wiesel in de boekenkast staan. Wiesel is een Joodse schrijver die de Tweede Wereldoorlog heeft overleefd. Hij schreef een groot aantal boeken over het lijden van de Joden in die periode en won de 
Nobelprijs voor de vrede voor zijn inspanningen.

”Een Jood vandaag” is geschreven als een aanklacht tegen de toeschouwers in de oorlog, onder wie ook christenen waren. „Elie Wiesel leert mij dat we als christenen bescheiden moeten zijn. Dit boek wijst naar jezelf: hoe ben ik? Dat is de vraag waar het om gaat.”

De manier waarop Wiesel schrijft is heel indrukwekkend, vindt Van Diggelen. „Er staat geen woord te veel. Neem nu die passage waarin een moeder met haar kleine meisje naar de gaskamer loopt.” Van Diggelen leest voor: „Moeder, waar gaan we heen?” „We gaan naar het einde der wereld.” „Is dat ver?” „Nee, niet zo ver meer.” „Kijk, die schoorstenen! Zo hoog heb ik ze nog nooit gezien. Wat wordt daar gemaakt?” „Daar wordt geschiedenis gemaakt.”

Ze legt het boek weer neer. Het ontroert haar. „Dit is zo indrukwekkend. Misschien vinden anderen het wat langdradig, maar ik vind dit echt de moeite waard om over na te denken.”

Ook de liefde voor het woord deelt Van Diggelen met de schrijver. „Wij lezen zo vaak over dingen heen, we moeten weer leren lezen.” Geboeid is ze door enkele zinnen van Wiesel over een Joodse rabbi. „Die Schriftgeleerde buigt zich over een letter, schrijft zo vol aandacht en respect dat ene woord op. Wij zijn vaak zo makkelijk en slordig met woorden.”

Van Diggelen vindt het van belang dat anderen ook dit boek lezen, „omdat het bescheiden maakt.” „Wiesel schrijft over zijn jeugd: „Ik was een kleine joodse jongen. De vreemdeling, dat was de christen.” Dat laat zien dat de rol van christenen vaak niet goed is geweest. Laten we ootmoedig zijn. We zijn maar een lootje aan de stam.”