Het CDA had bij de Kamerverkiezingen van 1998 een prachtig verkiezingsspotje. Door een herfstig bos banjerden een man en een vrouw. De man was Jaap de Hoop Scheffer, lijsttrekker van het CDA; de vrouw was de nummer twee op de lijst, Ank Bijleveld.

Wat de twee bespraken, was onverstaanbaar. Daar ging het ook niet om. Het ging om de sfeer, de warmte van het beeld. Het CDA als gezinspartij.

Niemand kon dat beeld beter uitstralen dan de goedlachse Bijleveld. Geboren in 1962 in IJsselmuiden kwam zij na een studie bestuurskunde in Enschede in 1989 voor het CDA in de Kamer. Zij zou er maar liefst twaalf jaar blijven.

Bijleveld gold in die tijd als een capabel, ministeriabel volksvertegenwoordiger. De schrale paarse jaren boden de rooms-katholieke Bijleveld echter geen kansen om op het pluche terecht te komen. In 2001, dus net voor de comeback van het CDA, vertrok zij van het Binnenhof om burgemeester te worden van Hof van Twente. Zo ging het Balkenendetijdperk voor een belangrijk deel aan haar voorbij. Totdat zij in het laatste kabinet staatssecretaris van Koninkrijksrelaties werd. Ook in die functie kwam zij weinig in het nieuws.

Sinds gisteren staat ze opnieuw in de publicitaire schijnwerpers. Opnieuw nummer twee, nu niet naast De Hoop Scheffer, maar naast de harde onderhandelaar Verhagen.