Hoezo dat? De EigenWijsPrijs voor boeken voor jongere kinderen sleepte u immers ook twee keer in de wacht?

„Ik ben een oosterling”, verklaart de schrijfster uit Rouveen lachend. „Oosterlingen zijn nuchter. Toen ik hoorde dat mijn boek was genomineerd, dacht ik: Oké, dan heb ik dus 25 procent kans om te winnen. Later las ik in een berichtje dat Corien Oranje met drie genomineerde boeken de grootste kanshebber was. Dat klopte natuurlijk ook.

En ja, ik heb die EigenWijsPrijzen dan wel gewonnen, maar Het Hoogste Woord is iets anders! Bovendien was dit mijn eerste boek voor 10-plussers. Nu ben ik er wel tevreden over, maar ik zie het als een eerste stapje, en eerste stapjes hebben de neiging om misschien hier en daar nog een tikkeltje wankel te zijn, dus wellicht voor verbetering vatbaar. De prijs is een verrassing!”

Hoofdpersoon Fieke uit ”Kom niet dichterbij” is op school gepest. Door een verhuizing belandt ze in een nieuwe klas, waar ze zich met niemand bemoeit. Fieke bouwt een denkbeeldige muur om zich heen – die echter langzaam blijkt af te brokkelen.

U bent moeder en juf. In hoeverre wordt u bij het bedenken van een thema geïnspireerd door de werkelijkheid in uw omgeving?

„Regelmatig is een krantenberichtje het begin van een boek. Ik heb een lade vol knipsels. Pesten komt vaak –veel te veel– voor. Juist in de tijd dat ik daarover nadacht, las ik verhalen van volwassenen die nog altijd problemen hebben doordat ze vroeger gepest zijn. Daardoor begon ik me meer bezig te houden met de nasleep. Als kinderen gepest worden, is het veranderen van school de uiterste stap. Ik vroeg me af: Hoe kan het dat de start op een nieuwe school dan vaak ook niet vlekkeloos verloopt?”

Waarom koos u voor een niet-christelijke hoofdpersoon?

„Dat maakt het spannender. Ik vind het zelf altijd heel boeiend om te luisteren naar mensen die nét kennis hebben gemaakt met het christelijk geloof. Hun vragen confronteren. Ze houden je een spiegel voor: Waarom doe ik zus; waarom denk ik zo? Een kind zei: „Je gaat door dit boek nadenken over hoe je zelf zou doen als er een niet-christelijke leerling bij je in de klas kwam.””

Wat vindt u van de kritiek dat u soms te braaf schrijft?

„In het juryrapport staat: „…hoewel het taalgebruik in het boek zo nu en dan ongeloofwaardig braaf is, kiest de jury dit boek vanwege de originaliteit…” Jammer dat er geen concrete voorbeelden worden gegeven. Tja, misschien had ik de personages wel wat meer mogen laten knetteren. Een van de meelezertjes van mijn nieuwe boek ”Piekerprinses” –dat dit najaar verschijnt– zei: „Zelf ben ik thuis wel veel kattiger.” Dat neem ik heel serieus! Net als zo’n opmerking in het juryrapport.”

De leeftijdscategorie was nieuw voor u. Hoe vond u dat?

„Ik zeg niet dat ik nooit meer voor een jongere doelgroep schrijf, maar ik vond dit leuk om te doen en met één boek heb ik vast nog niet alles geleerd…”

De volgende stap is een roman?

„Nee. Nog niet. De thema’s die me voorlopig bezighouden zijn meer geschikt voor kinderen of jongeren. Wel ben ik er achter gekomen dat schrijven een van mijn passies is. Als ik bij een groep auteurs zit, voel ik me thuis. Je merkt eenzelfde manier van leven, van kijken. ”Missie” vind ik best een groot woord, maar ik geloof wel dat je leven wordt geleid en dat het daarbij zaak is om op kruispunten op te letten: Welke wegen zijn er afgesloten, welke open? De prijs is misschien voor mij een richtingaanwijzer die zegt: Deze weg vervolgen.”

Het Hoogste Woord is de prijs voor het beste christelijke kinderboek, dat door een vakjury wordt gekozen. De prijs –die dit jaar voor de vijftiende keer wordt uitgereikt– bestaat uit een bedrag van 500 euro en een bronzen beeldje.

De EigenWijsPrijs is de prijs van de christelijke kinderjury. Uit de EigenWijsPrijsLijst kiezen kinderen één boek dat zij het beste vinden. De nominaties zijn verdeeld over twee leeftijdscategorieën: 4 tot en met 8 jaar en 9 tot en met 14 jaar. De twee auteurs van de boeken met de meeste stemmen winnen 350 euro en een foto, gebaseerd op het jaarthema van de Christelijke Kinderboeken Maand.