De 24 caprices van Niccolo Paganini (1782–1840) worden nog steeds beschouwd als het meest virtuoze werk voor vioolsolo dat ooit is geschreven. Wie zich aan deze muziek waagt, moet avontuurlijk zijn ingesteld en niet tegen een zwaar studieproject opzien.

De vraag of de inspanning voor deze trapezemuziek wel de moeite waard is, hoeft niet te worden gesteld, want de caprices zijn eigenlijk studiemateriaal. Nu is er op dat gebied, vooral voor piano, wel het nodige geschreven dat het niveau van een gewone etude overtreft. Denk aan de inventies van Bach en de études van Chopin, Liszt en Rachmaninov.

Bewegen de stukken van Paganini zich ook op dat niveau? Ja en nee. De Italiaanse componist en vioolvirtuoos leefde in de tijd die wij nu vroege Romantiek noemen. Zijn caprices blijken behalve in technisch opzicht ook muzikaal heel vernieuwend voor die periode.

Geen wonder dat componisten als Schubert, Schumann en Chopin helemaal weg waren van deze musicus. Niet alleen vanwege de onwaarschijnlijke capriolen die hij op zijn viool uithaalde, maar veel meer nog vanwege zijn muzikale durf. Soms gebruikte Paganini vreemde akkoorden of riep hij sinistere stemmingen op. Kortom hij betoverde zijn publiek met zijn muziek.

Iemand die dat goed door heeft, is Julia Fischer (1983). Met haar smetteloze techniek lijkt de violiste ver boven de stof te staan en dat maakt haar vertolking boeiend.

Hoewel nergens vermeld hoor je waar het over gaat: jachtscènes, militaire mars of angst. Julia Fischer slaagt erin de reserves die veel muziekliefhebbers toch wel tegenover Paganini hebben, weg te nemen en dat is een prestatie van formaat. De Duitse violiste Julia Fischer (1983) speelt op deze cd de 24 beroemde capriccio’s voor viool solo van de Italiaanse vioolvirtuoos en componist Niccolò Paganini (1782-1840).