Binnen een mum van tijd vormden zich voor de geldautomaten in de grote steden lange rijen mensen, die hun geluk kwamen beproeven bij de geldautomaten van onder andere de Rabobank en ABN AMRO. Wie een beetje logisch denkt, weet natuurlijk dat het hele getwitter over de mogelijkheid van gratis pinnen, onzin is. De ING, een gerenommeerde bank, zou geen knip voor de neus waard zijn als er geen maatregelen waren genomen die voorkomen dat er in het geval van een storing gratis geld gepind kan worden. Maar wat woordvoerders van de bank ook zeiden, de toestroom naar de geldautomaten werd er niet mee gestopt.

In de media verschenen de volgende dag prompt mensen die vertelden dat ze inderdaad gratis hadden kunnen pinnen en dat de transactie nergens geregistreerd stond. Blijkbaar kwam het niet in hun hoofd op dat juist een storing in het pinsysteem wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van het feit dat de transactie later geregistreerd wordt dan normaal.

De hype laat echter wel zien welke macht de sociale media tegenwoordig hebben. Zo is het maar een koud kunstje om een anonieme account aan te maken en dan, bijvoorbeeld via Twitter, de grootste onzin te verspreiden. De schade die dit kan veroorzaken voor personen is enorm. Iedereen kan namelijk over iedereen de grootst mogelijke onzin verspreiden. Maar als iets eenmaal gezegd is, is het kwaad wel geschied. Want zou er toch niet iets van waar zijn?

Niet alleen voor individuen kunnen deze media een gevaar zijn. Hetzelfde geldt voor bedrijven. De toestanden rond het gratis geld pinnen bij de ING zijn in wezen nog een onschuldig voorbeeld. Want er kwám geen gratis geld uit de muur, dus werd uiteindelijk niemand benadeeld. Maar wat te denken van tweets die melding maken van –al dan niet werkelijke– problemen bij bedrijven?

Het is dan ook uiterst belangrijk dat bedrijven vertrouwd zijn met alle moderne netwerken en regelmatig controleren hoe het staat met uitlatingen over het bedrijf op deze netwerken. Zorg dat er draaiboeken klaarliggen voor het geval er ineens tweets verschijnen die tot doel hebben het bedrijf te beschadigen.

Niet minder belangrijk is het om intern goede afspraken te maken over wat werknemers wel en niet naar buiten toe kunnen melden over het bedrijf waar ze werken. Schijnbaar onschuldige tweets en krabbels op Twitter, Hyves of Facebook kunnen ongedachte en onaangename gevolgen hebben.

Een spreekwoord zegt: „Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.” Met de goede naam, het goede imago van een onderneming, is het niet anders. Om het met een Bijbelwoord te zeggen: „Beter is een goede naam dan goede olie” (Prediker 7:1). Die goede naam moet bewaakt worden.