De maatregel zou betekenen dat de kosten van de euthanasie­medicijnen automatisch via de zorgverzekeraar worden vergoed. Het bedrag wordt dan betaald met premiegeld dat alle volwassen Nederlanders opbrengen.

Een arts voert euthanasie doorgaans uit door een patiënt eerst een slaapmiddel toe te dienen en daarna een medicijn dat de hartspier stillegt.

Volgens KNMG-woordvoerder Wigersma is er nooit iets geregeld over de vergoeding. „Dus meestal betaalt de arts of apotheker de middelen uit eigen zak. Je kunt de rekening natuurlijk niet bij de nabestaanden leggen.”

Het gaat naar zijn zeggen niet om grote bedragen. „Eerder enkele tientjes dan meer.” Artsen hebben volgens hem altijd wel een ‘onduidelijk’ potje voor bijvoorbeeld praktijkkosten waaruit ze de kosten betalen. „Het is een onderwerp waarover eigenlijk nooit openlijk werd gepraat. Er hangt een circuit van stilte omheen. Euthanasie is al erg genoeg.”

De KNMG vindt het hoog tijd dat het ministerie van Volks­gezondheid de zaak „gewoon goed regelt.”

Het is de algemene verwachting dat het nieuwe kabinet het basispakket voor ziektekosten fors zal uitkleden. De artsen vinden echter dat de vergoedingen voor euthanasie eraan moeten worden toegevoegd. „Het kan nooit om grote bedragen gaan”, zegt Wigersma.

Nieuwe cijfers uit 2009 geven aan dat er in dat jaar 2636 gevallen van euthanasie zijn geweest.

Artsen hebben vorig jaar opnieuw meer gevallen van eutha­nasie gemeld dan in het jaar daarvoor. Het gaat om 2636 meldingen, tegenover 2331 in 2008. Dat hebben de vijf regionale toetsingscommissies gisteren bevestigd. In juni lekten de ge­gevens al uit.

De stijging komt niet als een verrassing, omdat onder meer het ministerie van Volksgezondheid en artsenorganisaties een aantal jaren geleden hebben afgesproken dat artsen gevallen van euthanasie altijd moeten melden. Sinds 2006 zit er een stijgende lijn in het aantal meldingen.

Volgens de KNMG zit er geen grote stijging in het aantal gevallen. Mensen kunnen tegenwoordig ook voor palliatieve sedatie kiezen, waarbij een terminale patiënt geleidelijk aan in diepe slaap wordt gebracht, om uiteindelijk niet meer wakker te worden.

Na de euthanasie moet de uitvoerende arts er een rapport over schrijven. Vijf regionale toetsings­commissies beoordelen of de arts de euthanasie volgens de regels heeft uitgevoerd.