Cats wilde met zijn wijsheid mensen duidelijk maken dat kinderen soms lastig kunnen zijn en dat volwassenen zich daarop moeten instellen. Maar hij wilde beslist niet beweren dat kinderen blokkades kunnen zijn voor een baan of carrière. Integendeel, Vader Cats biedt in zijn verzamelbundel van spreuken en gedichten voldoende stof om een loflied aan te heffen op het kind en de kinderzegen.

In onze moderne maatschappij is het inmiddels bijna vanzelfsprekend dat moeders na de geboorte van een kind dat na enige tijd toebetrouwen aan de zorg van anderen. Want je moet als moeder toch ook aan je eigen baan denken. Soms komt oma of een zus een dag, soms is er een betaalde privéoppas, maar niet zelden kloppen ouders aan bij een crèche.

De overwegingen voor dat besluit zijn divers. Waren het in het verleden vooral carrièrebeluste jonge vrouwen die hun baby’s of kleine kinderen naar de kinderopvang brachten, tegenwoordig doet een groot deel van de bevolking dit. Een reden is dat –anders dan vroeger– er geen fiscale voorzieningen zijn voor gezinnen waarvan één ouder werkt. Zeker voor ouders die ook behoorlijk hoge woonlasten hebben, kan het inkomen van moeder gewoon nodig zijn om rond te komen.

Dat is niet helemaal nieuw. Ook vroeger waren er moeders van gezinnen die enkele werkhuizen hadden om de noodzakelijke aanvulling op het inkomen van hun man binnen 
te brengen. Natuurlijk geldt hier wel dat elk ouderpaar nauwkeurig 
moet onderzoeken of het werken van moeder strikt nodig is. Gaat het om brood en kleding of om luxe?

Wanneer het echt nodig is, dan is uiteindelijk het meest verkieslijk dat oma of een ander familielid de zorg voor het kind op zich neemt, zeker als die dezelfde godsdienstige opvattingen hebben.

Grootmoeders kunnen voor de godsdienstige opvoeding ook een bijzondere betekenis hebben. De Russische baptistenvoorganger Georgi Vins schrijft dat de kerk van Rusland gebouwd is op het onderwijs van de baboesjka’s aan kleinkinderen.

Een aanzienlijke groep jonge ouders draagt vandaag de dag gemakkelijk en snel de zorg voor hun kleine kinderen over aan crèches. Soms gebeurt dat al drie maanden na de geboorte. Dat is niet gewenst, vindt 80 procent van de Nederlanders. En terecht. Baby’s en peuters hebben persoonlijke aandacht nodig en zijn er zeker in hun eerste levensjaren bij gebaat in de eigen veilige omgeving op te groeien. Die persoonlijke aandacht missen ze in de kinderopvang. Daar zijn ze een van de vele baby’s. Bovendien blijken crèches steeds meer commercieel te gaan denken. Het gaat om winst door kostenreductie. Dat betekent heel eenvoudig: minder leidsters.

Recent wetenschappelijk onderzoek onderstreept dat baby’s zich minder goed voelen in crèches. Zij lijden onder verhoogde stress, want hun ontwikkeling niet ten goede komt. Ouders zouden zich dat veel meer moeten realiseren.

Kinderen zijn aan hen gegeven als prachtig leengoed waarvoor ze uiterst goed moeten zorgen. Waarvoor ze ook een verantwoordelijkheid dragen. Onbewust verwacht het kind gekoesterd te worden. Die veiligheid van „bij moeder te zijn” komt hun ontwikkeling ten goede. Wie die zorg aan de kleine dreumes geeft, krijgt daarvoor veel terug. Dat is goud waard. Kind’ren zijn geen hind’ren, maar een rijk bezit. En daar pas je als ouder zelf op, als het ook maar enigszins kan.