Inmiddels ziet het ernaar uit dat het eerder ”No, we Cohen” wordt. Al in de aanloop naar de verkiezingen bleek uit peilingen dat de verwachtingen naar beneden moesten worden bijgesteld. De verkiezingsuitslag viel ook tegen. In plaats van winst te boeken, leed de PvdA verlies.

Na twee maanden overleg wordt steeds duidelijker dat een uitstekend stadsbestuurder nog niet een goed partijleider hoeft te zijn. Cohen dreigt zelfs de gebeten hond te worden van de wending die de informatie over een nieuw kabinet heeft genomen. Van een rechts minderheidskabinet moet hij niets hebben en toch zeggen met name VVD en PVV dat Cohen daar debet aan is.

Rutte noemde Cohen de „vroedvrouw” van het minderheidkabinet; een verwijt dat de PvdA-leider zichtbaar chagrijnig probeerde te ontzenuwen. Kennelijk heeft hij nog niet begrepen dat sikkeneurigheid in de politiek een grote handicap is. Onvergetelijk is immers de foto van toenmalig PvdA-leider Melkert op de verkiezingsavond van maart 2002, waarop hij vanwege de nederlang van zijn partij zeer stuurs stond te wachten op het tv-debat van die avond.

Je moet als politicus een groot incasseringsvermogen hebben en bedreven zijn in het geven van snedige antwoorden. Cohen moet op dat punt nog veel leren, wil hij een geslaagd politicus worden.

Natuurlijk is het niet helemaal terecht dat Rutte nu Cohen aanwijst als de matchmaker van een mogelijk minderheidskabinet. Maar het gaat niet aan om te stellen dat de PvdA-leider zijn handen kan wassen in onschuld.

Na het mislukken van paars plus stelde Cohen klip-en-klaar dat een middenkabinet van VVD, PvdA en CDA geen optie was. Evenzo heeft hij Lubbers geadviseerd te beginnen met het onderzoeken van een rechts kabinet.

Nu deze variant een kans van slagen heeft, zal Cohen wellicht dat advies betreuren, maar kan hij niet zeggen dat dit strijdt met de verkiezingsuitslag of adviezen. Wellicht heeft hij gedacht dat het CDA nooit akkoord zou gaan met samenwerking met de PVV. Dat is een misvatting gebleken. Doordat de PVV niet meeregeert, kan het CDA formeel zeggen niet met Wilders in een bootje te zitten en dus niet verantwoordelijk te zijn voor kenmerkende standpunten van de PVV.

Ook het gemor over het feit dat Lubbers met de minderheidsvariant buiten zijn boekje is gegaan, laat zien dat Cohen het politieke spel nog niet goed beheerst. De opdracht van de koningin was niet expliciet te zoeken naar een meerderheidskabinet, maar naar een kabinet dat mag rekenen op een vruchtbare samenwerking met het parlement. Niemand kan bij voorbaat hard maken dat de variant die nu op tafel ligt tot mislukken is gedoemd. Cohen moet niet narrig reageren. Beter kan hij nog eens met Lubbers of Verhagen praten over de kneepjes van het vak.