Leeftijd: 41
Woonplaats: Rijssen

Motorrijden was zijn grote hobby. Hij kreeg er volop de kans voor in militaire dienst. Onderweg van de ene naar de andere kazerne belandde hij in de buurt van Hoevelaken met zijn tweewieler tegen de vangrail. Sinds dat moment, achttien jaar geleden, ziet het leven van Gerard Vinkers er totaal anders uit.

„Ik heb zeven weken in coma gelegen. Daarna moest ik alles opnieuw leren: eten, praten, lopen. Veel dingen ben ik door het ongeval vergeten. Werken kon ik niet meer; te moeilijk.” Een lange weg van therapie volgde. „Ik kreeg allerlei programma’s om de dingen weer in de juiste volgorde te leren. Aankleden bijvoorbeeld. Hoe doe je dat?”

Stukje bij beetje leerde Vinkers de draad van z’n leven weer op te pakken. Hij woont bij zijn ouders thuis en gaat vier dagen per week naar een dagverblijf. „Op vrijdag werk ik in een manage; de stal uitmesten.”

Vinkers is een echte techneut. Hij deed lts, mts en hts en is in z’n vrije tijd nog steeds graag met bouwpakketten in de weer. „Ik houd ook van puzzelen, lezen en tv-kijken.”

De andere gezinsleden trouwden en gingen het huis uit. Gerard niet. Of hij dat moeilijk vindt? „Nee. Zij zijn niet gehandicapt, ik wel. Natuurlijk denk ik ook wel eens aan trouwen, maar ik weet niemand. En niemand zal met mij willen trouwen.” Hij lacht verlegen. „Daar wen je aan.”

Eén keer per jaar gaat Vinkers een dag uit met vrienden. „Met m’n kameraden van vroeger. Dan gaan we bijvoorbeeld bowlen en eten. Verder heb ik niet zo veel contacten.”

Dertien jaar ging Vinkers met een jongerenvakantie van de Hervormde Vrouwenbond mee. Hij zit nu voor de tweede keer bij een vakantieweek voor ouderen. „Ik ben een van de jongsten. Dat kan ik ook niet helpen; ik ben te vaak jarig geweest voor een jongerenvakantie.”

’t Was wel even wennen, bekent Vinkers. „Maar ik voel me nu wel thuis. Het is net als met nieuwe kleren. Je moet ze eerst een poosje aanhebben voordat ze lekker zitten.”

Zondags gaat Vinkers naar de hervormde gemeente Sion in Rijssen. Hij bezoekt geen vereniging. Motorrijden gaat niet meer, maar autorijden doet Vinkers wel. „In een automaat; kleine stukjes in de buurt.”

Hij denkt nog wel eens aan de dag van het ongeluk. „Het is net als met het afscheuren van blaadjes. Honderd keer gaat het goed, maar net die ene keer niet.” Of hij toekomstidealen heeft? „Niet zo. Ik ben gelukkig met m’n leven. Het gaat goed zo.”

Dit is het tweede artikel in een zesdelige serie over mensen die meedoen aan een vakantieweek voor lichamelijk gehandicapten in het Roosevelthuis in Doorn. De vakantie gaat uit van de Hervormde Vrouwenbond op gereformeerde grondslag. Volgende week donderdag deel 3.