Uit antwoorden van het dagelijks bestuur van de provincie op vragen van Statenlid Telleman blijkt dat er voldoende mogelijkheden zijn om een dergelijke aanvraag te weigeren, zei hij maandag.

Telleman stelde het college van Gedeputeerde Staten in mei vragen over het onderwerp. „Mijn vrees was dat de provincie maar beperkte middelen heeft om de aanvraag voor de bouw van windmolens te weigeren op een plek waar het kleinschalige platteland wordt aangetast. En dat bij toetsing door de Raad van State zo’n aanvraag altijd toegewezen zou worden.”

Een dergelijke aanvraag blijkt nu toch geweigerd te kunnen worden op basis van de Omgevingsvisie. Hierin staan gebieden omschreven waar de provincie in Overijssel windmolens wil toestaan, en waar niet.

De Crisis- en herstelwet kan een aanvraag voor de bouw van windmolens versnellen. Volgens GS zijn dergelijke aanvragen (inpassingsplannen) vermoedelijk noodzakelijk om de doelstelling te halen.

De provincie heeft vastgesteld dat er in 2020 80 megawatt aan groene stroom in Overijssel moet worden opgewekt. Gedeputeerde Staten schrijven aan Telleman dat het onduidelijk is of dit aantal gehaald zal worden. Oorzaken zijn veel weerstand van omwonenden bij toekomstige windmolenparken, lange procedures en de nodige problemen met rechtszaken. Zo wees de gemeenteraad van Wierden recent nog een voorstel af voor een windmolenpark in Hoge Hexel. Dit omdat omwonenden geluidshinder, horizonvervuiling en mogelijk gezondheidsrisico’s vrezen.

De afwijzing van de windmolens was reden voor SGP-Statenlid Slagman om de problematiek rond het plaatsen van windturbines in de vergadering van Provinciale Staten te bespreken. Om de CO2-uitstoot terug te brengen stelde Slagman voor om in overleg met de rijksoverheid nieuwe mogelijkheden te onderzoeken. Een van zijn voorstellen was om als provincie te participeren in het plaatsen van windmolens elders in zee. Volgens Slagman wordt hierdoor veel maatschappelijke onrust en weerstand weggenomen.