Niet bij iedereen blijkt bekend dat Cothen niet in de Betuwe ligt. In ieder geval niet bij de redactie die het bijschrift bij de foto (RD 29-6) verzorgde. Kersen­teler Theo Vernooy met zijn 10 hectare heeft zijn bedrijf in het zuiden van de provincie Utrecht. Terwijl de Betuwe, te midden van Rijn en Waal, bij Gelderland hoort. Verder nog een advies aan Vernooy: ook in de Betuwe is wel een boomgaard van 10 hectare te vinden! Dan wordt de Betuwe nog meer een appel-, peren- en kersenstreek dan hij al is. Van harte aanbevolen.

G. D. Hendriks

Hoofdstraat 46

4041 AE Kesteren

Vasten en gebed(II)

Bij het leen van allerlei visies op de verkiezingsuitslag mis ik het steken van de hand in eigen boezem, met de uitroep: „Wij liggen in onze schaamte (lege binnenkamer), en onze schande (droevig verdeelde kerk) overdekt ons.” Zie ook Psalm 106:4 (ber.). Is er nog ware (door de Geest gewerkte) smart over? Zeer te vrezen is dat Jes. 10:23 spoedig over ons zal komen. Na de Holocaust op Gods oogappel hebben wij alleen maar vrede en ongekende welvaart beleefd. Waar heeft dat ons gebracht? Tot de uiterste top van goddeloosheid, maar de maat der ongerechtigheid is nóg niet vol. Dat al deze dingen ons in de binnenkamer zouden brengen! Dat nog velen als een vuurbrand uit het vuur gerukt mogen worden, is onze wens en bede, pleitend op de belofte dat Gods trouw zelfs zal rusten op het late nageslacht. Maar dat door Gods onnaspeurlijke genade in Christus ook waar zou mogen worden: „Daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods, in Jezus Christus, onze Heere.” Om daar te mogen zijn waar Hij is.

Evert Versteeg

Ds. Van der Putstraat 9

4281 MH Andel

MKZ

De foto (RD 22-6) van de ruiming in Kootwijkerbroek in 2001 trof me zeer. De boer die daar stond, had mijn vader kunnen zijn. Mond-en-klauwzeer heerste ook wel eens bij ons. Er werd dan een papier op de schuur geplakt waarop stond dat er mond-en-klauwzeer heerste. Het was vervelend voor de koeien: ze aten niet veel en gaven veel minder melk, die natuurlijk niet naar de fabriek ging. Maar na enkele dagen werd de ziekte al wat minder. Het gebeurde niet vaak dat er een koe doodging. Bij ons is het nooit gebeurd.

Zoiets als in 2001 gebeurde, 60.000 koeien doden, de ME inzetten – dat was nog nooit vertoond in ons land. In die periode was ik daar met mijn man in de kerk. Die gezichten, dat intense verdriet; ik vergeet het nooit meer. Een boer kent zijn koeien en zij kennen hem. Als het regende, zei mijn moeder: „Peet, trek je regenpak aan.” „Nee”, zei hij, „dat kan niet, want daar hebben de koeien zo’n hekel aan.” Als je boer bent, zit dat in de genen.

Ik woon nu in de stad, maar de genen zitten wel in mijn bloed. Als oud-landbouwminister Veerman over koeien praat, voel ik dat hij boer is in hart en nieren. Minister Brinkhorst miste deze genen. Moge onze volgende minister van Landbouw ook iemand zijn die deze genen bezit!

W. van Donge-van Bezooijen

Van Alkemadelaan 346

2597 AS ’s-Gravenhage