Dat blijkt uit het nieuwste nummer van Christen Democratische Verkenningen (CDV), het blad van het wetenschappelijk instituut van de partij. CDA-leider Verhagen, tevens minister van Buitenlandse Zaken, kiest voor een andere koers dan Van den Broek, die in de jaren tachtig 
minister van Buitenlandse Zaken was.

De twee zijn het wel eens over het doel waarnaar gewerkt moet worden, namelijk een tweestatenoplossing. Van den Broek kiest voor de harde lijn met sancties. Verhagen zoekt het in overleg en overreding.

Van den Broek vindt het Nederlandse Midden-Oostenbeleid onevenwichtig en niet neutraal. Nederland, met het CDA voorop, heeft volgens hem de afgelopen jaren blijk gegeven van onvoorwaardelijke steun aan Israël: „Het CDA zal moeten kiezen tussen het voortzetten van onvoorwaardelijke steun aan Israël en het bijdragen aan een rechtvaardige oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Het is een keuze tussen het recht van de sterkste en de kracht van het recht.”

Verhagen verzet zich tegen het beeld dat hij eenzijdig en onvoorwaardelijk de zijde kiest van Israël: „Wie het etiket ”vriend van Israël” zo interpreteert dat ik automatisch een ”vijand van de Palestijnen” zou zijn, heeft er niets van begrepen. Als de opstelling van Israël de kansen op vrede verkleint, zoals bij het nederzettingenbeleid of bij het Gazabeleid, steek ik mijn kritiek niet onder stoelen of banken.”

De CDA-voorman benadrukt dat voor hem de staat Israël de belichaming van rechtvaardigheid is, „het enige recht dat het Joodse volk kon worden gedaan na het onuitsprekelijke onrecht dat de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog is aangedaan.”