Duizenden postbodes vliegen de laan uit, zo liet TNT Post eind vorige week al aan De Roo (46) weten. De postbode begon zijn loopbaan zeventien jaar geleden bij de stadspost in Kampen, en werkt nu in Apeldoorn.

Komt zoiets hard aan, na zeventien jaar?

„Op zich hing het de afgelopen jaren al wel boven ons hoofd. Men zei altijd: „Probeer nu weg te komen, want straks moet het.” Ik besloot te blijven. Nu blijkt dat je alsnog weg moet, voelt dat een beetje als een tik om de oren.

Vroeger gold: met een baan bij de post zit je gebeiteld. Dat is nu voorbij. Spijtig, want ik deed het altijd graag. De afwisseling van binnen en buiten werken is ideaal.”

TNT-topman Koorstra liet weten de ontslagen te ervaren als „een verhaal van menselijk leed.”

„Dat zijn krokodillentranen. Daar kan ik niets mee, en ik wil het ook niet. Echte interesse in werknemers is er bij de leiding helaas weinig. Winstmaximalisatie is het toverwoord. Ter voorbeeld: het dividend voor de aandeelhouders is dit jaar gestegen van 45 naar 70 procent, maar de winstuitkering voor werknemers is gehalveerd.

Eigenlijk is dat asociaal: rijken worden rijker gemaakt, en wie minder krijgt, armer.

Anderzijds moet ik zeggen dat er hier veel voor ons wordt gedaan op het gebied van sollicitatiebegeleiding. Ik heb de afgelopen jaren op kosten van de werkgever mijn mbo 2-diploma logistiek gehaald.

Verder hebben we sollicitatietrainingen gehad via een ingehuurd bedrijf. Daarin laat TNT zich van zijn sociale kant zien. Al is het natuurlijk ook mogelijk dat ze dit doen omdat ze dat verplicht zijn.”

Hoe is de sfeer op de werkvloer?

„Nog steeds heel hecht. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. En een beetje galgenhumor helpt om de dingen een plekje te geven.”

Wat is uw perspectief nu?

„Ik ben aan het rondkijken. Vroeger heb ik alleen de mavo gedaan. Daar kom je nu mee op de koffie. Werken bij concurrent Sandd zit er ook niet in. Die bezorgt maar op twee dagen, en daar kan ik mijn vrouw en twee kinderen niet van onderhouden.

Anderzijds zijn er best perspectieven. Zondag heb ik dat ook ervaren in onze kerkelijke gemeente, in de gereformeerde kerk vrijgemaakt. Mensen kwamen bezorgd informeren. Verder sprak ik twee directeuren uit onze gemeente. Ik heb hun gevraagd om eens voor me rond te kijken. Ook wat dat betreft biedt de kerk perspectief.”