De expositie gaat vooral in op de invloed van de Italiaanse Renaissance-architect Vincenzo Scamozzi (1548-1616) op de Hollandse bouwkunst in de Gouden Eeuw. Zijn theorie vormde de basis voor het ontwerp van het toenmalige stadhuis van Amsterdam, nu het Koninklijk Paleis, door architect Jacob van Campen.

Scamozzi stond aan de wieg van het Hollands Classicisme. Hij schreef het handboek L’idea della Architettura Universale (de grondgedachte van de universele bouwkunst), dat bekend staat als het meest complete werk op het gebied van toen eigentijdse toepassing van de antieke bouwstijl. Vooral zijn ideeën over zuilenvorming kregen veel navolging. Scamozzi werkte de rekenkundige benadering van zijn voorganger, architect Andrea Palladio, hierin uit.

Het boekwerk was erg belangrijk voor Nederlandse architecten. Door de vertaling naar het Nederlands werd het toegankelijk voor alle ambachtslieden. Het lag dan ook veel in werkplaatsen van bijvoorbeeld timmerlieden en metselaars. Vanuit het Nederlands werd het boek vervolgens vertaald in andere talen, zoals het Engels, Duits en Frans.

De Nederlandse diplomaat Constantijn Huygens was degene die Scamozzi in ons land introduceerde. Hij raakte door zijn bouwwerken geïnspireerd tijdens zijn reizen naar Italië en Engeland.

De stijl van Scamozzi kenmerkt zich door harmonie en eenvoud. In tegenstelling tot Palladio bleef hij tot nu toe vrij onbekend. Veel Nederlandse architecten zagen Palladio echter als de voorloper van de échte leermeester.

In het paleis zijn originele tekeningen, maquettes, schilderijen en foto’s van de architectuur en theorie van Scamozzi te zien. Niet alleen het Koninklijk Paleis heeft invloeden van de Italiaan, ook onder meer bekende gebouwen als het Mauritshuis en Paleis Huis ten Bosch kenmerken zich door Scamozzi’s stijl.

De bezoeker van de expositie kan na het zien van het eerste deel het paleis verder verkennen en de invloeden van Scamozzi opzoeken. Ook is er een stadswandeling gemaakt langs classicistische panden.