Consument

Jonny Verhaaf is dol op lachende poppetjes

Wat doet een 16-jarige met Playmobil? Niets. Daarom deed Jonny Verhaaf (39) uit Epe zijn verzameling Playmobil van de hand. Ontzettend jammer, vindt hij nu.

Gisette van Dalen-Heemskerk
26 June 2010 00:36Gewijzigd op 14 November 2020 11:01
Jonny Verhaaf. Foto RD, Anton Dommerholt
Jonny Verhaaf. Foto RD, Anton Dommerholt

Ik had altijd al wat met Playmobil. Ik ben van 1970. Playmobil kwam vier jaar later op de markt. Twee keer per jaar was het raak. Op mijn verjaardag en met sinterklaas kreeg ik een nieuwe voorraad. Ik was dol op de poppetjes met de lachende gezichten.

In de puberteit ebde mijn interesse tijdelijk weg. Ik wilde graag een brommer. Dus verkocht ik mijn Playmobil. Even was ik helemaal happy met het geld. En natuurlijk met de brommer die ik daarvan kocht. Achteraf kreeg ik echter enorme spijt.

Op mijn 23e kocht ik samen met mijn vriendin een huis in Epe. De zolder gebruikten we niet. En daarom sloeg ik weer aan het kopen.

Eerst stiekem. Want het is natuurlijk wel een beetje gek om als volwassen man kinderspeelgoed te verzamelen. Maar nu ik de grootste particuliere verzameling van de Benelux heb, kijkt niemand me meer raar aan. Sterker nog: iedereen vindt het leuk.

Ik wilde graag terugkopen wat ik zelf had gehad. In winkels waren die sets niet meer verkrijgbaar. Daarom zocht ik op Marktplaats. En later op eBay. Toen kreeg ik de tip van iemand om op een Playmobilforum te kijken. Zo kwam ik in contact met buitenlandse verzamelaars. Ook ging ik naar beurzen in Duitsland, Luxemburg en Frankrijk. Inmiddels gaat onze 9-jarige dochter Sanne mee. Ze verzamelt ook fanatiek.

Om mijn hobby te bekostigen, begon ik zelf ook in Playmobil te handelen. Dat was zo’n succes dat ik naast mijn baan als producttechnoloog een winkel heb in Hattem. Op vrijdagavond en zaterdag zijn wij open. Voor mijn werk ben ik veel in het buitenland. Dan vind ik het heerlijk om in het weekend in mijn zaak te staan. Het is mijn rustpunt.

Als ik even tijd over heb, loop ik in het buitenland een souvenir- of speelgoedzaak binnen. Regelmatig heb ik geluk, dan ligt er in een vergeten hoekje nog wat van mijn gading.

Ik vind de oude Playmobil het leukst. De eenvoud van toen is zo mooi. Een oud poppetje is geel of blauw of rood. Zet je hem een cowboyhoedje op, dan is het een cowboy. Maar druk je een ridderhelm op zijn hoofd, dan staat er een stoere ridder. Nu is zelfs de kleding van de poppetjes al voorgedrukt…

Het liefst krijg ik de oude Playmobil in een blister –daarin zat het speelgoed in de eerste jaren– of in de originele doos. Die verzamelstukken zijn veel waard.

Als een speelgoedzaak voorgoed dichtgaat, ben ik er als de kippen bij. Vaak blijken er op de zolder nog oude dozen Playmobil te staan.

Soms komt het speelgoed spontaan binnen. Dan word ik gebeld door oude mensen die naar een verzorgingshuis gaan. Vroeger waren de mensen meestal zuiniger op hun spullen dan nu. Vaak hebben ze het spul keurig bewaard in de originele doos. Soms zitten zelfs de aankoopbonnetjes er nog bij.

www.jonny-epe.nl

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer