Een schattig meisje met bruine ogen en prachtige zwarte haren zingt. Haar stem klinkt al even aandoenlijk. Het zijn alleen haar woorden die een gevoel van vervreemding oproepen. „Als wij als martelaren sterven, gaan we naar de hemel”, laat ze met een stralend gezicht weten. Om vervolgens het refrein te zingen: „Wat voor zin heeft je kindertijd zonder Palestina? Al zouden ze ons de hele wereld geven, nog zouden we haar niet kunnen vergeten.”

Dan komen Joodse grenswachten het podium op, uitgebeeld door jongetjes van dezelfde leeftijd als het meisje. Hun keppeltjes dansen op hun hoofd. Op een knikje van een van hen ratelen hun machinegeweren. De Palestijnse kinderen vallen neer. Een gewapende actie van de Palestijnen op de grenspost volgt. De Israëlische soldaten vallen op hun beurt in het stof. Vanuit de hemel bidt een van de gedode meisjes: „O Allah, neem wraak over ons!”

Een volwassen man loopt het beeld binnen. Al zingend duidt hij wat hier gebeurt: „Kinderen, jullie hebben je religieuze plicht vervuld. De martelaar is favoriet bij Allah.”

Het is dit filmpje van een Jordaans productiebedrijf –sinds een dag of tien online en intussen honderdduizenden keren bekeken op diverse websites waaronder YouTube– dat wrevel heeft gewekt in met name Israël. Diverse commentatoren spreken er schande van dat kinderen worden ingezet om de haatboodschap over Israël uit te dragen.

YouTube als strijdtoneel – het werkt. De vele video’s tegen Israël worden massaal aangeklikt. Op Arabische websites is het liedje ”When we die as martyrs” zelfs een hit te noemen. Het kinderkoor dat in de clip optreedt, is volgens de Israëlische krant Ha’aretz hard op weg een van de populairste kinderbands in de Arabische wereld te worden. De Saudische krant Al-Jazirah schrijft dat de groep, door de kindvriendelijke uitstraling, onderdeel is van „een nieuwe golf” van jihadistische indoctrinatie van kinderen.

Natuurlijk laat ook Israël dit nieuwe strijdtoneel niet onbenut. Voor zover na te gaan, lijken de anti-Palestijnse filmpjes die door Israëli’s op het net gezet worden echter een minder moorddadig karakter te hebben. De sterkte troef in veel van deze video’s is humor, zo blijkt uit een steekproef. Zo is er een filmpje waarin de leiders van Iran, Turkije en Syrië een zanggroep vormen, The Three Terrors geheten. Hun liedje, ”Jihad is Sweet, Jihad is Fun” werkt eerder op de lachspieren dan dat het angst aanjaagt.

Itamar Marcus, directeur van de Palestinian Media Watch die uitlatingen in Palestijnse schoolboeken en media nauwlettend in de gaten houdt, ziet een negatieve trend in de anti-Joodse uitlatingen. „In veel opzichten is het alleen maar slechter geworden”, zei hij vorig jaar in deze krant. „In haar eerste jaren was de Palestijnse Autoriteit beducht voor openlijke haatzaaierij. Zij wist niet hoe de internationale gemeenschap daarop zou reageren. Inmiddels weet ze dat de wereld dat blijkbaar accepteert. Sterker nog: het Westen blijft de Palestijnse Autoriteit steunen, terwijl die haar eigen kinderen vergiftigt. Daar houd ik de wereld verantwoordelijk voor.”

De orthodox-Joodse Israëliër onderscheidt twee soorten opruiing van Palestijnse zijde. „In de ene variant wordt er aangezet tot haat; in de andere tot geweld en terreur. In beide gevallen is er sprake van talloze mythen.” Beide soorten leiden er volgens hem op een gegeven moment toe dat het doden van Joden vanzelfsprekend wordt. „Dan is er alleen nog een vonk nodig om tot de daad over te gaan.”