„Calvinistisch genot noem ik het. Elk bezoek aan het Concertgebouw laat me achter in verwarring. Eenmaal buiten voel ik me een buitenaards wezen. Iemand die de klassieke muziek niet waardig is. Iemand die een aria of symfonie niet kan, pardon, mag waarderen. Het voelt alsof het genieten alleen is weggelegd voor een select gezelschap dat eigen wetten en regels hanteert. Genieten van een klassiek concert moet altijd stiekem, in een keurslijf van absolute stilte. Hooguit klinkt er wat gesnurk van een bejaarde bezoeker. Maar dat wordt niet bestraft met dodelijke blikken.”