Het lijdt geen twijfel dat, hoe legitiem een blokkade van Gaza ook moge zijn, de huidige Israëlische regering slecht toegerust is om de logica ervan aan de wereld uit te leggen. Als het legitiem was om de invoer van koriander, chocolade en pasta’s in Gaza te verbieden, dan blijft dat zo na de gebeurtenissen rond het Gazakonvooi. Als het onwettig was om dergelijke zaken tot smokkelwaar te verklaren, hadden deze bepalingen nooit opgelegd mogen worden en hadden ze herroepen moeten worden, los van recente gebeurtenissen.

Door op dit moment de blokkade op te heffen moedigt de regering Hamas aan, laat ze haar zwakheid zien en roept ze verdere druk over zich af. De aanpassing van de blokkade is koren op de molen van de critici van de regering-Netanyahu. Ze laat hiermee zien dat ze niet in staat is moeilijke situaties onder ogen te zien met de morele moed die het gevolg is van gegronde overtuiging.

Netanyahu heeft geen visie dan voor zelfbehoud. In plaats van doortastende maatregelen te nemen, stoutmoedige voorstellen te doen of de wereld een opzienbarende visie voor te houden, trekt hij zijn handen van alle kwesties af totdat anderen hem dwingen om zijn koers te veranderen.

Israël verkeert in staat van oorlog met Hamas. Hamas won de verkiezingen in Gaza en geniet de steun van de bevolking in Gaza. Hadden de geallieerde troepen in de Tweede Wereldoorlog de invoer van koriander, chocolade en pasta’s in nazi-Duitsland of in Japan moeten toestaan?

Israël voorziet Gaza van water en elektriciteit. Het staat de invoer van voedsel en medische goederen toe. Waarom moet Israël het hiervoor ontgelden, terwijl Egypte een even strikte blokkade handhaaft en Hamas openlijk zijn intentie verklaart om Israël te vernietigen?

„Als Israël ten onder gaat, gaan wij allemaal ten onder”, zo schreef voormalig premier van Spanje José Maria Aznar donderdag in de Engelse krant The Times. „Israël is onze eerste verdedigingslinie in een turbulente regio die voortdurend dreigt af te glijden naar de chaos. (…) Als we Israël op dit cruciale moment aan zijn lot overlaten, zou dat slechts laten zien hoe diep we gezonken zijn.”

Aznar heeft daarom de groep Vrienden van Israël opgericht. Onder de leden zijn prominente politici en geleerden, zoals de Noord-Ierse Nobelprijswinnaar David Trimble, voormalig VN-ambassadeur van de VS John Bolton, zakenman Robert Agostinelli en de rooms-katholieke intellectueel George Weigel.

De echte bedreiging van de stabiliteit in het Midden-Oosten ligt in het groeiende radicale islamisme, dat de verwoesting van Israël ziet als zijn religieuze doel, en in Iran, dat de hegemonie over de regio nastreeft, aldus Aznar. „Beide bedreigingen raken niet alleen Israël, maar ook het Westen en heel de wereld.”

Aznar benadrukt dat zijn initiatief geen bepaalde Israëlische politiek zal verdedigen, maar „wat ons samenbindt is onze vasthoudende steun voor Israëls recht om te bestaan en zich te verdedigen. (…) Of we het nu prettig vinden of niet, ons lot is onlosmakelijk met elkaar verbonden.”

De auteur is emeritus predikant van Grace and Truth Christian Congregation in Rishon LeTsion, Israël.